In de Asmat cultuur symboliseerde houtsnijwerk de communicatie tussen levenden en doden en tussen de mens en de geestenwereld. In principe was ieder persoon een houtbewerker, maar alleen meesters (wowipitsj, “houtbewerker man”, genoemd) maakten speciale objecten als schilden en beelden. Ceremonies waren erop gespitst om de geesten van de doden tevreden te stellen. Het houtsnijwerk voor deze gelegenheden werd vaak versierd met afbeeldingen van voorouders en symbolen van het koppensnellen. Schilden hadden vooral de praktische functie van het beschermen tijdens het gevecht. Niet alleen het hout beschermde de krijger, maar ook de symbolen waarmee het schild versierd was. Het hebben van een schild was vele malen belangrijker dan het hebben van een speer. Elk schild werd vernoemd naar een overleden voorouder. De kracht van deze voorouder werd via het schild toegevoegd aan de kracht van de krijger, waardoor deze sterker werd in het gevecht. Behalve dat schilden de vijand konden verjagen, werden ze ook gebruikt in het dagelijkse leven om kwade geesten mee te verjagen.<BR> <BR> De grote motieven stellen waarschijnlijk vleerhonden (tar) voor. De vleerhond symboliseert vaak een mannelijke voorouder of een koppensneller. Ook kunnen het afbeeldingen van mensen zijn. In de motieven zijn witte vierkantjes en streepjes aangebracht, welke typisch zijn voor Citak schilden. De achtergrond van de figuren is wit, de figuren zelf zijn rood. De opstaande ribben lijken zwart, evenals een deel van de bovenkant. Op de bovenkant bevinden zich meer kleuren. Deze zijn echter niet goed meer te herkennen. Aan de achterkant bevindt zich waarschijnlijk een handvat.