Deze hoofdtooi is een van de drie oude exemplaren uit het Roro-gebied die nog bewaard zijn gebleven. <BR> Het raamwerk bestaat uit rotan latjes waaraan een raster van geknoopt touw is bevestigd. Centraal is een kegelvormig uitgestulpt gedeelte met onderaan een rotan ring omwikkeld met geklopte boombast om de tooi op het hoofd te kunnen zetten. <BR> In de rand van de diadeem zijn waaiervormig twaalf rotan staven gestoken die met een vlechtwerk van touw zijn omwikkeld waarin vogelveren zijn gestoken. <BR> Aan het uiteinde van elke staaf bevindt zich een schelp met een staartveer van een haan. De schelp dient ter verzwaring zodat tijdens het dansen de uiteinden van de tooi mooi op en neer zwiepen. <BR> Drieëntwintig ornamenten van schelpplaat met ajour uitgesneden schildpadhuid zijn op diverse plaatsen aan de tooi bevestigd. <BR> Deze ornamenten - koiyu - vertegenwoordigen een grote symboolwaarde: toekomstige bruiden dragen ze als opschik aan de armen. <BR> Een dergeliike hoofdtooi wordt door mannen gedragen tijdens feesten aan het einde van een rouwperiode voor een aanzienlijk persoon. <BR> Voor de constructie zal een beroep gedaan zijn op verwanten en vrienden om onderdelen voor de tooi te lenen. <BR> Op grond van de uitzonderlijk grote afmetingen van de hier afgebeelde tooi mag aangenomen worden dat het de tooi van een hoofdman betreft. <BR> Hoofdtooien waren geinspireerd op en fungeerden als clan-emblemen. <BR> Door zijn vorm zal deze tooi mogelijk de waaiervormige kuif van een kroonduif weergeven. De associatie met zo'n uitgebeeld dier wordt tijdens een optreden nog versterkt doordat in de dans zijn manier van bewegen wordt geimiteerd. <BR> Ook de begeleidende trommelklanken en zang drukken de roep van het dier uit. <BR> Op deze manier zal deze hoofdtooi bij een optreden een gevoel van verbondenheid oproepen: uiteraard met het dier dat is uitgebeeld, met de clan waar het de totem van is en met de belangrijke overledene waarvan op plechtige wijze afscheid wordt genomen. <BR> En zelfs met bruiden in verleden en toekomst die zich met de koiyu-ornamenten als onderdeel van hun bruidstoilet tooien.<BR> <BR> Engelse tekst:<BR> This head-dress is one of the three old specimens from the Roro region which have survived. The fan-shaped framework is composed of rattan rods to which a lattice of knotted cord is attached. The middle part bulges where there is a conical cap attached to a rattan ring wrapped in beaten bark, to steady the construction on the head. Twelve rattan rods extend the fan and they too are covered with a network of cords into which the feathers were inserted. At the top of each rod there is a shell carrying a tail feather of a cock. The shell served as a weight which made the projecting ends of the headdress sway up and down gracefully during the dance. Twenty-three ornaments made of shell decorated with openworked tortoise-shell are attached at various places. These ornaments, called koiyu, have great symbolic value: promised bride wear them as finery on their arms. A head-dress of this kind was worn by men during feasts held at the end of a period of mourning for an important person. Relatives and friends were probably asked to lend components for its construction. On the basis of the unusually large dimensions it may be assumed that the headdress illustrated here was used by a chief. The design of head-dresses was inspired by and functioned as clan emblem. The shape of this example suggests that it was intended to represent the fan-shaped crest of a crowned pigeon. The association with the animal represented was reinforced during the dance by imitating its movements. The accompanying drum sounds and singing also imitated the cry of the animal. Thus, when it appeared at a ceremony this head-dress would evoke a sense of solidarity with the animal represented, with the clan whose totem it was, and with the deceased person to whom farewell was said in this solemn way. But even a feeling of solidarity with past and future brides who adorn themselves with the koiyu ornaments as part of their wedding-dress.