De kleine klankkast is gemaakt van een deel van een kokosnoot die aan de onderzijde is geperforeerd met talloze klankgaten. De lange hals en de kop met stemschroeven zijn uit één stuk hout gemaakt. De snaren van darm zijn waarschijnlijk niet origineel. De metalen stootpen, die door de klankkast en hals loopt, dient als steun bij het spelen. <BR>Volgens Snouck Hurgronje werden dergelijke instrumenten rond 1885 door jongeren bespeeld ter begeleiding van wereldse liederen. Dat gebeurde op jaarfeesten rond de graven van heiligen, zoals bij het graf van Sittana Meymuna. De religieuze elite en oudere generaties wezen het gebruik van muziekinstrumenten op die plaatsen af, temeer omdat het vrouwelijk uitziende jongens aanzette om met dans en zang de lusten van de aanwezigen op te wekken.