De maskers van de Elema kunnen in drie hoofdtypen onderscheiden worden: de metershoge 'hevehe', de conische 'kovave' en de 'eharo'. <BR> Dit masker behoort tot de laatste categorie. <BR> 'Eharo' betekent 'dansmasker', en is afgeleid van e, 'dans', en haro, 'hoofd'. <BR> Aangezien maskers van de Elema na gebruik gewoonlijk werden vernietigd, mag dit exempIaar een zeldzaamheid genoemd worden. <BR> Het helmmasker bestaat uit een gezichtsgedeelte en een kapje aan de achterkant, en is gemaakt van een raamwerk van rotan en palmbladrepen. <BR> Dit is strak overtrokken met kokosbladomhulsel en een lap van geklopte boombast. <BR> De omtreklijnen van de motieven zijn aangegeven met dunne repen gespleten rotan of palmbladnerf, die aan de baststof vast zijn genaaid met naalden van plantaardige stekels. Voor een optreden werd het masker versierd met een veren hoofdtooi en hulde de drager zich in een schoudermantel en/of rok van bladrepen. <BR> Details die bijzonder opvallen aan dit masker en het uniek maken in vergelijking met andere 'eharo'-maskers, zijn de antenne-achtige sprieten van rotan, omwikkeld met sagobladvezel, vanuit de wenkbrauwen. <BR> De uiteinden ervan zijn verzwaard met een stukje aardewerk. <BR> Hierdoor roept het masker associaties op met een bepaalde diersoort, bijvoorbeeld een vlinder, die vermoedelijk als totemdier in het masker is uitgebeeld. <BR> De 'eharo' maskers speelden een rol in de 'hevehe', een cyclus van ceremoniële feesten die van groot belang was voor het algemeen welzijn van de samenleving. <BR> Het optreden van de 'eharo'-maskers vond plaats op twee specifieke momenten: bij de plaatsing van de metershoge deur in het mannenhuis die doorgang verleende aan de reusachtige 'hevehe'-maskers en bij de dans die voorafging aan de laatste afdaling van de 'hevehe'-maskers uit het mannenhuis. <BR> Daarnaast konden ze op willekeurige momenten bijvoorbeeld kinderen de stuipen op het lijf jagen, of komische pantomimes opvoeren. <BR> Bij hun optreden werden ze omringd door bewonderende vrouwen voornamelijk familieleden van de dragers. <BR> De 'eharo'-maskers werden niet vervaardigd door de organisatoren van het feest, maar, op uitdrukkelijk verzoek, door vrienden of verwanten uit omringende dorpen. <BR> Zij stellen mythische wezens voor die met de omringende natuur geassocieerd zijn.<BR> DS, 1987.<BR> <BR> Engelse tekst:<BR> The masks of the Elema can be divided into three main types: the metres-high 'hevehe', the conical 'kovave', and the 'eharo'. The mask illustrated here belongs to the last of these categories. 'Eharo' means 'dance mask', and the word is derived from 'e', meaning dance, and 'haro', meaning head. Since masks made by the Elema were usually destroyed after they were used, this specimen may be called a rarity. The helmet-mask is composed of a part for the face and a small cap at the back, and is made of a framework of rattan and strips of palm-leaf, tightly covered with coconut-leaf sheath and a piece of beaten bark. The outlines of the motifs are indicated with thin strips of split rattan or the vein of palm leaves sewn to the bark cloth with needles made of plant thorns. When a mask was to be used it was decorated with a feather head-dress and the wearer wrapped himself in a shoulder cape and/or a skirt made of leaf strips. Details which stand out and make the mask unique in comparison with other eharo masks are the rattan 'antennae' wrapped in sago-leaf fibres, which are set on the eyebrows, their tips weighted with a small piece of earthenware. This feature evokes associations with a particular kind of animal, for example a butterfly, which was probably represented by the mask as totem animal. The 'eharo' masks played a role in the hevehe, a cycle of ceremonial feasts with great importance for the general well-being of the community. The 'eharo' masks appeared on two speclfic occaslons: at the placement of the metres-high door in the men s house which allowed passage of the gigantic 'hevehe' masks, and for the dance preceding the final departure of the masks from the men's house. Furthermore, at any given moment they could terrify children or act out comic pantomimes. When they performed they were surrounded by admiring women, mainly relatives of the wearers. The 'eharo' masks, which were not made by the organizers of the feast but, on explicit request, by friends or relatives from surrounding villages, represent mythical beings associated with the surrounding nature.<BR> DS, 1987.