Speren werden in Nieuw Brittannië als oorlogswapen en jachtwapen gebruikt.<BR> <BR> In het geval dat zij als strijdwapen werden opgedragen moesten zij eerst een magische formule die "malira" genoemd werd ondergaan die de dodelijkheid van het wapen zou garanderen. In de pre- koloniale periode werden deze speren bewaard in een speciaal "malira"-huis waar ze in tijden van nood opgehaald werden. De speer werd in man- tot- man gevechten gebruikt om de vijand neer te steken en op de lange afstand werd de speer met grote nauwkeurigheid geworpen. Deze vaardigheid ging echter snel verloren in de koloniale periode; aan het eind van de negentiende eeuw konden slechts nog enkelen de speer zo precies werpen.<BR> <BR> De meest gehanteerde speer in oorlogstijd was de "vulu", een lange dunne speer met een extra lange scherpe punt. Hiernaast werden ook andere speren genomen zoals de "ulang", een gewone oorlogsspeer met een decoratief element gemaakt van papegaaienveren aan het uiteinde. Deze speer werd ook als geschenk gegeven aan de deelnemers van een feestmaal. <BR> <BR> Naast oorlogssperen werden ook jachtsperen gebruikt, met name in de jacht op wilde varkens en wallabies. Hierbij worden de dieren in een grofmazig net gedreven en vervolgens met de speren gedood. De jachtsperen zien er niet anders uit dan de oorlogssperen.