Voor man- tot- mangevechten werd voornamelijk de knots gebruikt waarvan in Nieuw- Brittannië veel verschillende typen bestaan. Aan het eind van de negentiende eeuw raakten zij steeds meer in onbruik en namen de ouderen de jongemannen zelfs naar bepaalde Europese verzamelaars op het eiland die de oude wapens in hun collectie hadden om ze te kunnen laten zien. Naast oorlogsknotsen bestonden er ook knotsen die een ceremonieel karakter hadden. Deze werden vaak vanuit andere gebieden geïmporteerd en door hun exotische uiterlijk en zeldzaamheid werden vaak magische krachten aan hun toegedicht.<BR> Vroeger werden dit soort knotsen bewaard in een speciaal huis, het "malira" huis, die speciaal gebouwd werd voor de opslag van magische dranken en alles wat daarmee verbonden was. In oorlogstijd werden de knotsen uit het huis genomen nadat allerlei spreuken over hen waren uitgesproken en ze waren ingewreven met "malira", een tovermiddel. Elke "malira" had zijn eigen kwaliteiten en eigenschappen en elke soort was verbonden met een bepaald type knots. Elk tovermiddel maakte de knots nog gevaarlijker zodat één enkele klap van het wapen het slachtoffer zou doden. De tovermiddelen zouden ook uit verre oorden afkomstig zijn. Aan het eind van de negentiende eeuw was het "malira"- huis een zeldzaamheid op Nieuw Brittannië.