Schild

De decoratie op de voorzijde van het schild zijn waarschijnlijk abstracte afbeeldingen van gezichten met menselijke kenmerken die "nunu" genoemd worden. Deze beschermen de drager van het schild tegen kwaad en ongeluk. Het schild is verder gedecoreerd met veren wat zou kunnen betekenen dat het voornamelijk in ceremonies en ritueel is gedragen. Deze schilden werden gebruikt in man-tot-man gevechten en beschermden de drager tegen speren, knotsen en slingerstenen. De Sulka- schilden die tegenwoordig nog gemaakt worden zijn een kleinere versie van de gevechtsschilden maar zijn van dezelfde materialen en op dezelfde wijze gemaakt.<BR> <BR> In Nieuw- Brittannië behoorden korte hevige ruzies en langdurige oorlogen tot de orde van de dag. Aanvalswapens waren de steenslinger, speer en knots. Schilden werden in Nieuw- Brittannië niet alleen in oorlogen gebruikt, zij hadden ook een grote ceremoniële waarde. Schilden die uit drie planken bestaan werden vaak gehanteerd tijdens ceremoniële gevechten die gehouden werden ter ere van rituelen en "singsings". Deze gevechten waren meestal de gelegenheid om twisten en andere ruzies bij te leggen. Hierbij stonden de twee vijandige groepen tegenover elkaar en degene die zich benadeeld voelt werpt als eerste een speer naar de tegenstander. Deze gevechten konden volledig uit de hand lopen en de hoofdman deed er gewoonlijk alles aan om het gevecht binnen de perken te houden. Door de invloed van overheid, missionarissen en handelaren werden de vijandigheden tussen de verschillende bevolkingsgroepen ingedamd en kregen deze ceremoniële gevechten een meer feestelijk karakter, hoewel de traditionele voorwerpen van de krijger zoals het schild, de speer en de zwijnentanden behouden bleven. Naast dit soort ceremoniële, maar echte gevechten bestonden ook theaterachtige dansoptreden waarin wapens en schilden werden gehanteerd, waardoor verwarring is ontstaan over het verschil tussen 'echte'- en 'danswapens'. Vóór de koloniale periode werd waarschijnlijk door de inheemse bevolking hiertussen geen onderscheid gemaakt. De schilden die tegenwoordig in Nieuw- Brittannië gemaakt worden zijn allen dansschilden.

Schild

De decoratie op de voorzijde van het schild zijn waarschijnlijk abstracte afbeeldingen van gezichten met menselijke kenmerken die "nunu" genoemd worden. Deze beschermen de drager van het schild tegen kwaad en ongeluk. Het schild is verder gedecoreerd met veren wat zou kunnen betekenen dat het voornamelijk in ceremonies en ritueel is gedragen. Deze schilden werden gebruikt in man-tot-man gevechten en beschermden de drager tegen speren, knotsen en slingerstenen. De Sulka- schilden die tegenwoordig nog gemaakt worden zijn een kleinere versie van de gevechtsschilden maar zijn van dezelfde materialen en op dezelfde wijze gemaakt.<BR> <BR> In Nieuw- Brittannië behoorden korte hevige ruzies en langdurige oorlogen tot de orde van de dag. Aanvalswapens waren de steenslinger, speer en knots. Schilden werden in Nieuw- Brittannië niet alleen in oorlogen gebruikt, zij hadden ook een grote ceremoniële waarde. Schilden die uit drie planken bestaan werden vaak gehanteerd tijdens ceremoniële gevechten die gehouden werden ter ere van rituelen en "singsings". Deze gevechten waren meestal de gelegenheid om twisten en andere ruzies bij te leggen. Hierbij stonden de twee vijandige groepen tegenover elkaar en degene die zich benadeeld voelt werpt als eerste een speer naar de tegenstander. Deze gevechten konden volledig uit de hand lopen en de hoofdman deed er gewoonlijk alles aan om het gevecht binnen de perken te houden. Door de invloed van overheid, missionarissen en handelaren werden de vijandigheden tussen de verschillende bevolkingsgroepen ingedamd en kregen deze ceremoniële gevechten een meer feestelijk karakter, hoewel de traditionele voorwerpen van de krijger zoals het schild, de speer en de zwijnentanden behouden bleven. Naast dit soort ceremoniële, maar echte gevechten bestonden ook theaterachtige dansoptreden waarin wapens en schilden werden gehanteerd, waardoor verwarring is ontstaan over het verschil tussen 'echte'- en 'danswapens'. Vóór de koloniale periode werd waarschijnlijk door de inheemse bevolking hiertussen geen onderscheid gemaakt. De schilden die tegenwoordig in Nieuw- Brittannië gemaakt worden zijn allen dansschilden.