Tafel, versierd met snijwerk uit de V.O.C.-periode

Deze tafel toont een mooi voorbeeld van de van snijwerk in Lodewijk XIV-stijl, dat in Indonesië is vervaardigd. In de 18de eeuw werkten vele Chinese kabinetsmakers en houtsnijders in Batavia, dat toen dé culturele ‘melting pot’ van zuidoost-Azië was. Het snijwerk aan de ze tafel schijnt door een chinees te zijn gemaakt: hoewel de houtsnijder de Europese stijl van zijn tijd (de Marot- of late Lodewijk XIV-stijl) goed onder zijn knie heeft, is zijn afkomst herkenbaar aan de duidelijk Aziatische trekken in gezichten die de vier poten versieren. (Van Gompel e.a. 2013, blz. 57, 117).<BR> <BR> Helaas is de tafel sinds de vervaardiging begin van de 18de eeuw een aantal wijzigingen ondergaan, die zijn verschijningsvorm fundamenteel wijzigden: de gekruiste dwarsverbindingen tussen de poten is van nieuwere datum, oorspronkelijk was deze ongetwijfeld ook met snijwerk versierd. Ook het tafelblad is niet oorspronkelijk; het is waarschijnlijk dat de tafel van een marmeren tafelblad was voorzien, zoals het bij veel tafels uit de 18de eeuw get geval is. De grootste wijziging echter is de vervanging van de oorspronkelijke kleur. Aan de binnenkant van de tafel zijn sporen gevonden van een afwerking in rode en gouden kleur. De tafel had, zoals het ook bij andere zwarte en zogenoemde ‘ebbenhouten’ meubels bleek- een fel rood gekleurd uiterlijk met verguld siersnijwerk (Van Gompel e.a. 2013, blz. 88-92). De tafel heeft pas later de donkere en doffe zwarte afwerking gekregen. <BR> <BR> In de koloniale tijd van de 19de en de vroege 20ste eeuw maakten de ebbenhouten meubels van de 17de eeuw een heropleving door. Men begon om opnieuw meubelen in die stijl van de 17de eeuw te maken. Vaak werden hierbij onderdelen van die oude meubelen in verwerkt; het komt voor dat een oude sierlijst een geheel nieuw meubel werd gebruikt. Bovendien werden die stijlen en sierlijsten van 17de-eeuwse meubelen verwerkt in meubelen die toen in die vorm helemaal niet bestonden. Uiteraard werden in die tijd ook oude meubelen veranderd en aangepast aan de eisen en voorstellingen van de toen ‘moderne’ tijd. (Van Gompel e.a. 2013, blz. 10-11, 75-76 en 87-92).

Tafel, versierd met snijwerk uit de V.O.C.-periode

Deze tafel toont een mooi voorbeeld van de van snijwerk in Lodewijk XIV-stijl, dat in Indonesië is vervaardigd. In de 18de eeuw werkten vele Chinese kabinetsmakers en houtsnijders in Batavia, dat toen dé culturele ‘melting pot’ van zuidoost-Azië was. Het snijwerk aan de ze tafel schijnt door een chinees te zijn gemaakt: hoewel de houtsnijder de Europese stijl van zijn tijd (de Marot- of late Lodewijk XIV-stijl) goed onder zijn knie heeft, is zijn afkomst herkenbaar aan de duidelijk Aziatische trekken in gezichten die de vier poten versieren. (Van Gompel e.a. 2013, blz. 57, 117).<BR> <BR> Helaas is de tafel sinds de vervaardiging begin van de 18de eeuw een aantal wijzigingen ondergaan, die zijn verschijningsvorm fundamenteel wijzigden: de gekruiste dwarsverbindingen tussen de poten is van nieuwere datum, oorspronkelijk was deze ongetwijfeld ook met snijwerk versierd. Ook het tafelblad is niet oorspronkelijk; het is waarschijnlijk dat de tafel van een marmeren tafelblad was voorzien, zoals het bij veel tafels uit de 18de eeuw get geval is. De grootste wijziging echter is de vervanging van de oorspronkelijke kleur. Aan de binnenkant van de tafel zijn sporen gevonden van een afwerking in rode en gouden kleur. De tafel had, zoals het ook bij andere zwarte en zogenoemde ‘ebbenhouten’ meubels bleek- een fel rood gekleurd uiterlijk met verguld siersnijwerk (Van Gompel e.a. 2013, blz. 88-92). De tafel heeft pas later de donkere en doffe zwarte afwerking gekregen. <BR> <BR> In de koloniale tijd van de 19de en de vroege 20ste eeuw maakten de ebbenhouten meubels van de 17de eeuw een heropleving door. Men begon om opnieuw meubelen in die stijl van de 17de eeuw te maken. Vaak werden hierbij onderdelen van die oude meubelen in verwerkt; het komt voor dat een oude sierlijst een geheel nieuw meubel werd gebruikt. Bovendien werden die stijlen en sierlijsten van 17de-eeuwse meubelen verwerkt in meubelen die toen in die vorm helemaal niet bestonden. Uiteraard werden in die tijd ook oude meubelen veranderd en aangepast aan de eisen en voorstellingen van de toen ‘moderne’ tijd. (Van Gompel e.a. 2013, blz. 10-11, 75-76 en 87-92).