Deze vrouwenjas maakt deel uit van een collectie van zo'n vijfhonderd objecten die in 1898 aan het museum zijn geschonken door Adolf Wassiliwitch Dattan, als keizerlijk handelsagent de vertegenwoordiger van de Duitse belangen in Wladiwostok. <BR> Deze jas is verzameld onder een volk dat langs de kust en langs de Amur-rivier woonde en door Russen en buurvolken de Giljak werd genoemd, hetgeen 'wonend aan de benedenloop van de rivier' betekent. <BR> Zelf noemen ze zich Nivch, 'mens' of 'volk'. <BR> Zij leefden van de visvangst en de jacht. <BR> Een materiaal dat als geen ander een waterafstotend vermogen heeft is - hoe kan het ook anders - vissenhuid. <BR> Daarom zal een regenjas die, zoals het hier afgebeelde exemplaar, gemaakt is van aan elkaar genaaide stukken geprepareerde zalmhuid, ongetwijfeld uitstekend aan zijn doel hebben beantwoord. <BR> Belangrijke voordelen zijn bovendien dat vissenhuid licht, soepel, gemakkelijk te bewerken en toch ook voldoende stevig is. <BR> Kleding vervaardigd uit vissenhuid is echter, mede door de geringe dikte van de huid, niet goed isolerend en werd eind negentiende eeuw en in de eerste helft van de twintigste eeuw door mannen uitsluitend in de zomer gedragen. <BR> De vrouwen daarentegen plachtten vissenhuiden jassen het hele jaar door te gebruiken. <BR> Het vervaardigen van een dergelijke vissenhuiden jas vereist een grote vakbekwaamheid van de maakster. <BR> De jas bestaat uit meer dan honderd stukken huid -vermoedelijk karperhuid. <BR> De vorm van deze huiden levert een fraai geometrisch patroon op. <BR> Op de lichte kleur steken de zwart-blauwe en dunne rood geverfde randen langs de kraag en langs de zoom sterk af en accentueren de schuine, Mantsjoerijs-Mongools aandoende sluiting met zwarte, porcelijnen knopen. <BR> De rug is versierd met blauw-zwarte arabesken, spiralen, vogels en vissen. <BR> Aan de zoom zijn koperen plaatjes, een vrouwelijk teken, aangebracht ter versiering. Ze maakten bij het lopen een rinkelend geluid.<BR> <BR> Engelse tekst:<BR> This woman's coat was part of a collection comprising about five hundred pieces presented to the museum in 1898 by Adolf Wassiliwitch Dattan, who as imperial commercial agent was the representative of German interests in Vladivostok. The coat was collected from an ethnic group living along the coast and the river Amur, whom the Russians and neighbouring peoples called the Giljak, which means 'living on the lower course of the river'. They called themserves Nivch, meaning 'human being' or 'peope'. It would be hard to think of a material more water-repellant than fish skin. Thus, a raincoat made like this one of pieces of prepared salmon skin sewn together must have served its purpose very well. Fish skin also has the advantage of being light, flexible, easy to work, and nevertheless sufficiently strong. However, because this material is so thin, clothing made from it does not give good insulation, and at the end of the nineteenth and the beginning of the twentieth century it was only worn by men during the summer, whereas the women continued to use the coats throughout the year. Great skill was required to make fish-skin coats of this kind. More than a hundred skins were needed for this coat. The shape of the skins gives a handsome geometric pattern. The light background colour sets off the blackish-blue and thin red-dyed borders along the collar and the bottom of the coat and accentuates the oblique Chinese-like line where the coat closes across the chest. The back is decorated with blackish-blue arabesques, and there are small copper disks on the hem.<BR> <BR> <BR>