Onder de haak waren voorheen enkele vogelveertjes die nu vergaan zijn bevestigd.<BR> <BR> De zee was één van de grootste voedselbronnen in Micronesië. De eilandbewoners waren bekend met de vele vissoorten en vangtechnieken. In de rustige zomermaanden werd de voorkeur gegeven om binnen de lagunes zelf te vissen. Dit werd gedaan met haken die uit één stuk schildpad, schelp of been gesneden waren. Tijdens de wintermaanden, wanneer het in de lagune onrustig was werd met samengestelde haken die achter de kano door het water werden gesleept gevist. Het aantal vissoorten varieerde sterk per bewoonde lagune of nabijgelegen rif en de vissers trokken daarom ook naar de onbewoonde eilanden in hetzelfde atol om daar te vissen.