Bij de noordelijke Sotho staat de lepel symbool voor het eigen huishouden van de vrouw. Zij woont in eerste instantie bij de ouders van haar echtgenoot in, maar krijgt na de geboorte van haar eerste kind lepels aangeboden waarmee ze vanaf dan maaltijden voor haar man en kind kookt in haar eigen keuken. Bij de Sotho zijn de mannen houtbewerkers en het snijden van lepels is specialistenwerk. Het in dienst hebben van een dergelijke specialist was eervol en dorpshoofden gaven hem graag de opdracht tot het maken van schitterende lepels als geschenk voor gasten of andere dorpshoofden. Deze lepels zijn ware kunstwerken en prestigeobjecten en hebben in feite geen praktisch nut waardoor ze vaak misplaatst ‘toeristenkunst’ werden genoemd. Kooklepels werden in de plattelandsgebieden onder het afdak gehangen of direct in het rieten dak gestoken. Kostbare exemplaren werden in de keuken van de hut bewaard. De Sotho werden sterk beïnvloed door hun buurvolk de Tswana, die dierfiguren en dan met name giraffen in de stelen van hun lepels verwerkten (976-118 en 976-125).<BR> <BR> Lijst E.Holub: Holze... löffel<BR> <BR> Ma-Khosi am oberen Notuang nahe an seinem Austritte aus der Transvaal-Republic<BR> <BR> Inv. kaart: Lepel<BR> als 127, de ronde steel eindigt in een plat zwaluwstaartvormig uitsteeksel met ovaal gat, het voorste derde van den onderkant der schotel, een streep langs het midden en een ovale vlakte daar waar de steel in den schotel overgaat, zwart<BR> <BR> Lang 25 cm<BR> Lengte der schotel 7 cm<BR> Breedte " 4 cm<BR> <BR> Ma-Khosi<BR> Geschenk v/d heer Holub