Een metalen klok bezitten was voorbehouden aan de chef en in tweede instantie ook aan de tovenaar-genezer-waarzegger. De grotere exemplaren hebben meestal geen interne klepel maar worden aangeslagen met een stok, al of niet voorzien van een rubberen bol. Het spreekt voor zich dat de reikwijdte van deze instrumenten eerder beperkt is en vooral gebruikt wordt binnen het dorp of de residentie van de chef, die het instrument bezit. In vroege geschriften wordt ook vermeld dat deze metalen klokken vroeger tijdens oorlogen werden bespeeld, zowel voor, tijdens als na het gevecht. Maar ze hebben daarnaast ook een plaats gekregen binnen de ensembles die muziek uitvoeren aan het hof van de hoogste gezagdragers.