De laarsschachten zijn gemaakt van lichtbruin gekleurd ringelrobleer.<BR> Over het midden van de voorkant van de schacht is een versiering aangebracht. De zolen zijn van baardrobhuid.<BR> De binnenlaarzen zijn ook van ringelrobhuid (of jonge klapmutshuid) met de bontzijde naar binnen gekeerd. De opening is afgezet met een bontrand.<BR> Het bruine type laars raakte al aan het eind van de 19e eeuw uit de mode.<BR> In het begin van de 20e eeuw kwamen er verfstoffen op de markt en andere Europese materialen, zoals gekleurd katoen, kant en kralen.<BR> Zeehondenleer werd vanaf die tijd veelal geverfd en zulke lange vrouwenlaarzen verschenen in de kleuren rood, zwart en violet (blauw-paars). Thans maken zij deel uit van het feestkostuum en nationale dracht van de vrouwen.<BR> De variant zoals hier afgebeeld is thans meer bestemd voor oudere vrouwen, terwijl rode laarzen voor getrouwde vrouwen zijn en zwarte voor weduwen.<BR> De afwijkende witte lange laarzen met kantwerk bovenaan zijn vooral bestemd voor jonge ongehuwde vrouwen en zijn vaak te zien bij confirmaties van dertien- en veertienjarigen.<BR> Begin 20e eeuw werden de gekleurde laarzen in het dagelijks leven steeds minder gebruikt en zijn alleen nog te zien in het Groenlandse nationale kostuum. Tegenwoordig zijn er rubberlaarzen, snowboots en thermo-rubberlaarzen van een veel beter, warmer en duurder merk bijgekomen. Deze worden vooral door de mannen gedragen, terwijl onder de vrouwen modieuze westerse kleding en schoeisel in zwang is.<BR>