Anorak for wearing in a kayak

Gemaakt van zeehondenhuid. De jas heeft een capuchon.<BR> Deze kan door middel van een riem met ivoren knopen worden dichtgetrokken. De naden van de capuchon zijn met witte repen huid afgezet. De openingen langs de capuchon, mouwen en de onderzijde die om het mangat van de kajak past, kunnen waterdicht worden aangesnoerd.<BR> Twee leren riempjes aan weerszijden van de capuchon kunnen deze strak langs het hoofd trekken. Hierdoor kijkt de drager bij het omkijken niet in zijn eigen capuchon, waardoor hij tijdens de jacht een zeehond zou kunnen missen.<BR> De naden van een kajakanorak werden genaaid met een naaitechniek van 'waterdichte steken'.<BR> Bovendien werd met zeehondenolie het leer waterdicht gemaakt.<BR> De kajakanorak en de drager vormden als het ware één geheel met de kajak, zodat waterscheppen bij het omtuimelen, de speciale Inuit techniek die in het Nederlands 'eskimoteren' heet, vermeden wordt.<BR> Toen kajaks in Oost-Groenland in onbruik raakten tussen 1970 en 1980, en in West Groenland al een halve eeuw eerder, verdween ook de kajak anorak van het toneel. Er vond echter een kajak-opleving plaats rond 1983 tijdens een kajaktentoonstelling in Nuuk, de hoofdstad van Groenland. Vanaf die tijd verbreiden kajakclubs zich over West Groenland. Hierdoor zijn ook nog steeds enkele kajak-anoraks in Groenland te vinden. Tegenwoordig worden ze wel van neopreen gemaakt. Dit is een modern, synthetische stof gebruikt in de watersport. Het heeft isolerende eigenschappen, en is vanzelfsprekend waterdicht, waardoor het in zo'n koud gebied als Groenland buitengewoon functioneel is.<BR> In Oost-Groenland zijn geen kajak-anoraks meer te vinden en is de traditionele kajak bespannen met zeehondenhuiden in onbruik geraakt. Wel varen enkele Oost-Groenlanders in plastic en glasfiber kajaks. In de zomer van 2001 werd echter weer een poging ondernomen een traditionele kajak te bouwen. Er zijn echter nauwelijks nog vrouwen die de techniek van het naaien van een kajak-anorak beheersen.<BR> Dergelijke waterdichte kledingstukken werden gedragen in de kajak tijdens de jacht.<BR> Ze raakten in de tweede helft van de twintigste eeuw gaandeweg in onbruik.

Anorak for wearing in a kayak

Gemaakt van zeehondenhuid. De jas heeft een capuchon.<BR> Deze kan door middel van een riem met ivoren knopen worden dichtgetrokken. De naden van de capuchon zijn met witte repen huid afgezet. De openingen langs de capuchon, mouwen en de onderzijde die om het mangat van de kajak past, kunnen waterdicht worden aangesnoerd.<BR> Twee leren riempjes aan weerszijden van de capuchon kunnen deze strak langs het hoofd trekken. Hierdoor kijkt de drager bij het omkijken niet in zijn eigen capuchon, waardoor hij tijdens de jacht een zeehond zou kunnen missen.<BR> De naden van een kajakanorak werden genaaid met een naaitechniek van 'waterdichte steken'.<BR> Bovendien werd met zeehondenolie het leer waterdicht gemaakt.<BR> De kajakanorak en de drager vormden als het ware één geheel met de kajak, zodat waterscheppen bij het omtuimelen, de speciale Inuit techniek die in het Nederlands 'eskimoteren' heet, vermeden wordt.<BR> Toen kajaks in Oost-Groenland in onbruik raakten tussen 1970 en 1980, en in West Groenland al een halve eeuw eerder, verdween ook de kajak anorak van het toneel. Er vond echter een kajak-opleving plaats rond 1983 tijdens een kajaktentoonstelling in Nuuk, de hoofdstad van Groenland. Vanaf die tijd verbreiden kajakclubs zich over West Groenland. Hierdoor zijn ook nog steeds enkele kajak-anoraks in Groenland te vinden. Tegenwoordig worden ze wel van neopreen gemaakt. Dit is een modern, synthetische stof gebruikt in de watersport. Het heeft isolerende eigenschappen, en is vanzelfsprekend waterdicht, waardoor het in zo'n koud gebied als Groenland buitengewoon functioneel is.<BR> In Oost-Groenland zijn geen kajak-anoraks meer te vinden en is de traditionele kajak bespannen met zeehondenhuiden in onbruik geraakt. Wel varen enkele Oost-Groenlanders in plastic en glasfiber kajaks. In de zomer van 2001 werd echter weer een poging ondernomen een traditionele kajak te bouwen. Er zijn echter nauwelijks nog vrouwen die de techniek van het naaien van een kajak-anorak beheersen.<BR> Dergelijke waterdichte kledingstukken werden gedragen in de kajak tijdens de jacht.<BR> Ze raakten in de tweede helft van de twintigste eeuw gaandeweg in onbruik.