Het hoofdsieraad bestaat uit een tooi van witte veren van de zeearend (Gypohierax angolensis) met aan de onderzijde een rand van afwisselend de rode staartveren van de grijze roodstaart papegaai (Psittacus erythacus) en de blauw-bronskleurige veren van de reuzen toerako (Turacus giganteus). De tooi werd vermoedelijk door een hoofd/chief gedragen.<BR> <BR> In de beschikbare bronnen wordt over Congolese hoofddeksels in het algemeen geschreven dat ze uitsluitend gedragen mochten worden door mannen. Dit gold zeker voor de 19e eeuw, de periode waarin de meeste verentooien uit de NMVW collectie zijn verzameld. In de loop van de 20ste eeuw werden sporadisch hoofddeksels gesignaleerd bij vrouwen, maar dan wel alleen de ouderen mét een hoge sociale positie. <BR> Kleurrijke veren hoofdtooien werden beschouwd als symbolen van macht. Wat daarbij opvalt is dat rood, zwart en wit de meest gebruikte kleuren zijn. In meerdere Congolese culturen wordt de kleur wit geassocieerd met de geestenwereld en de voorouders, rood met gevaar, macht/status, schoonheid en overgang en zwart met de nacht en tovenarij. In de 19e eeuw was het gebruikelijk dat bepaalde onderdelen van zeldzame of machtige dieren na de jacht werden afgestaan aan de hoogste gezagdrager: de koning, chief of dorpshoofd. Zij hadden het alleenrecht op het bezit van objecten waarin deze onderdelen werden verwerkt, zoals kleding, hoofddeksels en sieraden. <BR> In meerdere bronnen worden de grijze roodstaart papegaai en zeearend aangemerkt als vogels die sterk verbonden zijn met de machthebbers. Van de hoofdtooien waarin deze veren werden verwerkt kunnen we dan met redelijke zekerheid stellen dat de oorspronkelijke eigenaar iemand was met een hoge sociale positie. <BR> <BR> <BR>