Deze witte mensfiguurtjes van witte kalksteen werden in het zuiden van Nieuw Ierland vervaardigd. Zij zijn de enige stenen figuren die in Nieuw Ierland gemaakt werden. Vroege Europese ooggetuigen schreven dat deze beeldjes werden gemaakt wanneer een belangrijk persoon was overleden. Een volwassen verwant van de overledene gaf opdracht tot het maken van een mannelijk of vrouwelijk beeldje, afhankelijk van het geslacht van de overledene. Daarna zou hij in totale geheimhouding naar zijn dorp terugkeren en het beeldje overhandigen aan een leider wiens belangrijke taak was om deze beeldjes te accepteren. Het figuur werd daarna in een kleine rituele hut geplaatst dat binnenin een ander gebouw was gebouwd dat niet door vrouwen en kinderen betreden mocht worden. Vervolgens werd het beeldje beschilderd en bij andere soortgelijke beelden bewaard voor een bepaalde tijdsperiode. Wanneer deze periode was geëindigd werd het beeldje op een geheime locatie vernietigd of verkocht aan een Europese verzamelaar. Deze stenen figuren dienden als woonplaats voor de geest van de overledene zodat hij niet ging ronddolen op aarde. De beeldjes zelf werden niet aanbeden. Na 1910 verdween het gebruik van deze figuurtjes door missiewerk onder de inheemse bevolking.