Paaseiland is het enige gebied in heel Oceanië dat een eigen inheems schrift, het "rongorongo" heeft ontwikkeld. Het schrift bestaat uit pictografische symbolen die menselijke, dierlijke en geometrische motieven uitbeelden. Ook voorwerpen komen in het schrift voor. Het "rongorongo" wordt voornamelijk op hiervoor bestemde houten tabletten geschreven, een enkele keer wordt het ook op andere houten voorwerpen aangetroffen, maar zeer zelden. Het schrift werd voor het eerst in de jaren 1860 beschreven door katholieke missionarissen maar is nog niet ontcijferd. Het is niet duidelijk of de symbolen elk voor een bepaalde klank staan waardoor het "rongorongo" dus een 'echt' schrift zou zijn. Tegenwoordig wordt steeds meer gedacht dat de symbolen een soort geheugensteuntje voor de verteller zijn die aan de hand van de tabletten genealogieën en de teksten van gezangen kon lezen en navertellen. Volgens orale tradities was de kennis van het "rongorongo" voorbehouden aan een klasse priesters, de "tangata rongorongo". Elke familielijn had een aantal van deze priesters die in bepaalde huizen samenkwamen om de tabletten te lezen en hun leerlingen te instrueren. Volgens vroeg twintigste-eeuwse bronnen bevatten de tabletten gebeden, ceremoniële instructies en historische verslagen. Waarschijnlijk schreven zij ook over mythen en familielijnen van hoofdmannen. Vermoedelijk werd de meerderheid van de "tangata rongorongo" als slaaf gevangen genomen bij de invallen in 1862-1863 en te werk gesteld in de Peruaanse guanomijnen en plantages. Aan het eind van de jaren 1860 waren in Paaseiland geen mensen meer aanwezig die het schrift konden lezen. Aan het einde van de negentiende en begin twintigste eeuw werden veel houten tabletten met "rongorongo" verbrand door Christelijke missionarissen. Enkele tabletten bleven bewaard doordat zij waren verborgen in grotten.