Vogelfiguur van micahoudend aardewerk.<BR> <BR> Traditioneel Cochiti aardewerk heeft een gebroken-witte slip en werd in zwart en rood beschilderd. Opvallend is de productie van aardewerk figuurtjes, zowel van dieren als mensen. Deze productie kreeg vooral een impuls doordat handelaren in Santa Fe deze goed aan toeristen wisten te verkopen nadat in 1883 de stad een verbinding kreeg met de transcontinentale spoorweg. Door de massaproductie ging de kwaliteit snel achteruit en vanwege de ruwe vorm werden deze figuurtjes "monos" genoemd, het Spaanse woord voor aapjes. Tussen 1910 en 1930 begonnen enkele vrouwen zich echter weer toe te leggen op kwalitatief goed aardewerk.<BR> <BR> Pottenbakster Laurencita Herrera (1912-1984) en haar man Nestor Herrera, belnd om zijn trommels, stonden aan het hoofd van een grote pottenbakkersfamilie. Haar dochter Seferina Ortiz (geb. 1931) ontwikkelde de kunst van miniatuurfiguren verder en leerde dit aan haar drie dochters en zoon Virgil (geb. 1969). Deze laatste vervolmaakte het ambacht en kunstenaarschap in klei door de productie van bijna levensgrote figuren van velerlei aard, waaronder circusmensen, carnavalstypes en mensen in leren s/m-kleding. <BR> <BR> Helen Cordero (geb. 19 ) introduceerde een nieuwe figuur die een onnavolgbaar succes beleefde: een zittende vrouwenfiguur met kleine kinderen op haar schoot, benen, armen, rug en schouders die hen een verhaal vertelt en toepasselijk "storyteller" wordt genoemd. Inmiddels wordt deze figuur in vele pueblos gemaakt en treft men variaties aan, o.a. met beren.<BR> (PH, 2000)<BR>