De Austral- eilanden zijn redelijk onbekend gebleven na het eerste contact met Europeanen. Doordat Europese zeelieden de eilanden kort en onregelmatig aandeden werd weinig over de oude inheemse cultuur opgetekend. Nieuwe onbekende ziekten en de inzet van missionarissen droegen bij aan de teloorgang van de inheemse cultuur.<BR> Oorlogsvoering nam een centrale plaats in bij veel culturen in Oceanië. Oorlog werd gezien als een mogelijkheid voor mannen om hun prestige te vergroten, levenskracht van andere groepen over te nemen en als een moment in de cyclus van creatieve en destructieve uitwisseling. Dit had als gevolg dat in de meeste gebieden in Polynesië oorlog regelmatig, bijna continue voorkwam. De belangrijkste reden voor oorlogsvoering was wraak als reactie op bijvoorbeeld beledigingen van stamgenoten of van de hoofdman. Een andere belangrijke reden was het vergroten van de status van de leider en daardoor indirect ook van zijn aanhangers. Ook werd strijd gevoerd om natuurlijke bronnen zoals land en om religieuze redenen zoals menselijke slachtoffers voor ceremoniële offers. De belangrijkste wapens die in Polynesië werden gehanteerd zijn speren, knotsen en steenslingers. Hiernaast werden diverse kleinere hand- en steekwapens werden ook gebruikt. Sommige knotsen werden geworpen, maar de meesten waren bedoeld voor man- tegen- mangevechten waarbij het hoofd werd ingeslagen. De knotsen werden het meest gebruikt en waren het dodelijkst in de Polynesische oorlogsvoering.<BR>