362-166<BR> Ancient kachina; cottonwood, pigments, cotton; h. 22 cm., w. 7.2 cm.; ca. 1880.<BR> This effigy belongs to a group of ancient (Hisot) kachinas. The doughnut-shaped eyes are usually found on kachinas that are regarded as threatening. The transverse red hourglass-design around the eyes is an old feature of unknown meaning, not encountered after 1900. The cotton garments imitates a yucca skirt. The Hisot kachinas represent the ancients of the different Hopi clans and appear notably during the Niman ceremony in the summer. At other ceremonies their presence is only occasional, but one finds them more often at initiation rites (Fewkes 1903:16-17; Wright and Portago 2006:137,143, plate 53,54,98).<BR> 362-164 through 167; 3364-5 Kachina dolls<BR> The earliest kachina doll preserved in a museum collection was collected by army physician Peter Gerald Stuyvesant (P.G.S.) Ten Broeck (1822-1867). He came from a prominent Dutch-American family which established itself in New Netherland in the 17th century when Wessel Ten Broeck crossed the Atlantic in search of better prospects in the New World. At least some of his descendants were successful, and P.G.S.'s father, a minister, was able to put his son through medical school (pers. com. of Walter Gilbert, Ten Broeck family genealogist; Aug. 29, 2001). In the 1850s P.G.S. served as a physician with the army in the Southwest.<BR> Ten Kate recorded the Native term of dicha for these dolls, but the meaning of this could not be ascertained. However, it is possible that he only heard this term once and recorded it wrongly, as the Hopis call these dolls ti'hü, meaning doll or effigy.<BR> In 1894 Jesse Walter Fewkes, in his capacity as successor to Frank H. Cushing as director of the Hemenway Southwestern Archaeological Expedition, published a long article on Hopi kachina dolls in the "Internationales Archiv für Ethnographie", the ethnological journal published by the National Museum of Ethnology in Leiden since 1888, and focussing on studies of art and material culture. Among the periodical's international board of editors were Franz Boas and Edward B. Tylor. Ten Kate was a strong supporter of the scientific journal and the inclusion of North American material. He published a series of short articles in it on his work for the Hemenway Expedition and on Zuni fetishes, and many reviews of books by his American colleagues on Indian subjects. It was probably he who was instrumental in getting Fewkes to submit his manuscript, based on his colleagues' research and collection activities at Walpi in 1891-1892, and the exhibition of many of the kachina dolls at the occasion of the Historico Americana Exposicion in Madrid in 1892, commemorating the arrival of Christopher Columbus in the New World.<BR> Kachinas are supernatural beings whose exact character is difficult to define. They are regarded as spirits that represent the forces of life and the quintessence of natural phenomena. They include the cloud people, and all return to the Hopi villages on a regular basis to bestow their blessings. Their spiritual essence is called navala, and manifests itself by rainfall. The whole ceremonial complex of the desert-dwelling Hopis is oriented towards securing rainfall and fertility, dependent as they are for their survival on the annual yield of their crops (Hieb 1979:577; 1994; Wright 1986:9-17). Hopi boys are initiated into religious societies and become intimately acquainted with the kachinas of Hopi cosmology. Girls learn about the kachinas when they receive wooden kachina dolls from the kachinas who appear in the Hopi villages for various calendrical rituals. The dolls are suspended from the rafters of houses, and the elders tell the children about the role the kachinas play in the wellbeing of the people.<BR> Kachina dolls are carved from cottonwood (Populus monilifera) which is soft and easy to carve, light in weight and available in quantity along streambeds. The Hopis call the cottonwood pa she hurps be (Hough 1919:275). Mineral and vegetal pigments are used to paint the effigies, and accessories added in the way of items of dress and headgear, and objects carried. Most kachina dolls from the Ten Kate collection suffered severely due to bad storage conditions, and lost many of their attachments. However, Barton Wright generously lent his expertise in their identification.<BR> (Hovens 2008-09)<BR> <BR> <BR> <BR> <BR> Kachinas zijn bovennatuur-lijke wezens, geesten maar geen goden, die ieder een of meer-dere specifieke kenmerken bezit-ten. Deze komen tot uiting in vormen, kleuren en symbolen zoals lichaamsbeschildering, geweven en geborduurde kleding, voorwer-pen die zij bij zich dragen (dansstokken, dansplanken), geluiden die zij maken, de vorm van het hoofd of delen daarvan, e.d. Zij bren-gen regen en zonneschijn, helpen mensen persoonlijk, straffen overtreders en verbinden de mensen met de goden door als boodschappers tussen twee werel-den op te treden. De kachinas worden tijdens ceremonies gere-presenteerd door gemaskerde dansers die tijdens het ritueel door de geest die zij uitbeel-den in bezit worden genomen. De letterlijke betekenis van kachina is "levensvader" of "geest vader". De kachina cultus, bestaande uit een reeks gemaskerde dansen in het eerste halfjaar, is de belangrijkste in de ceremoniële jaarkalender van de Hopis. Tot de opmerkelijkste kachina-figuren horen de verschillende clowns zoals de bruine modderhoofden (mudheads) en de zwart-wit gestreepte potsenmakers. Zij tonen hoe mensen zich juist niet moeten gedragen, vermaken het publiek tussen de verschillende dansen, assisteren de dansers en zien erop toe dat de toeschouwers zich respectvol gedragen.<BR> <BR> De poppen die kachinas voorstellen worden door mannen gemaakt, zijn 25-30 centimeter lang. De poppen worden samen met andere geschenken tijdens de pauzes van de kachina dansen aan de kinderen uitgedeeld, vooral aan meisjes die niet in religieuze genootschappen worden geïnitieerd. De poppen worden thuis aan een touw aan het plafond of de muur gehangen. Door de verhalen van hun ouders en familie over de kachinas worden kinderen geleidelijk ingewijd in hun betekenis voor de stam. De poppen worden door de Hopis "tihü" of "kachintihü" genoemd, hetgeen "pop" of "figuur" betekent.<BR> <BR> Waarschijnlijk werden kachina poppen voor het eerst in de achttiende eeuw vervaardigd. Zij kunnen zijn ontwikkeld uit de zogenaamde "pahos", kleine houten gebedsstokjes die met veren en maisblad zijn versierd, vaak beschilderd zijn en waarin soms ook de vorm van een gezicht is gesneden. De oudste vormen van kachina poppen zijn eenvoudig van vorm en uitvoering. Zij zijn meestal plat en vertonen weinig detail behalve het hoofd en het masker. Later werden de poppen rond. Pas vanaf het midden van de negentiende eeuw werden de poppen verzameld door blanken.<BR> <BR> Door het interesse van blanken in dergelijke poppen en het seculiere karakter ervan voor de Indianen, nam de productie ervan geleidelijk aan toe. Het opkomend toerisme droeg aan die ontwikkeling bij en leidde tot het maken van eenvoudige houten poppen en miniatuur kachinas. Het lichaam van de kachina poppen was aanvankelijk meestal statisch uitgebeeld maar vormen en beschildering werden in de loop der tijd steeds meer naturalistisch. Poppen die beweging uitbeeldden, de zogenaamde "action dolls", brachten ook meer geld op. Behalve beweging kreeg ook de detaillering steeds meer aan-dacht, zowel wat betreft houtsnijwerk en beschildering, als het toevoegen van accessoires. Recentelijk gingen enkele houtsnijders weer over tot het maken van kachina poppen in traditi-onele stijl, zoals Manfred Susunkewa. Verzame-laars en musea stimu-leerden het vervaardi-gen van hoogwaardige artistieke poppen die door een beperkt aantal kunstenaars worden ge-maakt. Zij signe-ren hun werk en verkopen dit vaak via de reguliere kunsthandel en museumwinkels. Tot de prominente verzamelaars van kachina-pop-pen behoren senator Barry Goldwater en acteur John Wayne.