De schacht is gemaakt van hout.<BR> Ongeveer op tweederde vanaf het einde zijn in een schuine richting drie lange, aan de binnenkant van weerhaken voorziene punten van been bevestigd.<BR> Deze dienen om een vogel te raken, wanneer de punt aan het boveneinde doel mist.<BR> Deze punt is niet voorzien van een speerpunt, maar een beetje bol om het dier alleen een klap te geven, zodat het verdoofd uit de lucht viel.<BR> In het midden van het ondereinde is een uitgeholde benen knop bevestigd, die dient om de haak van het werphout tegen te plaatsen.<BR> Zo een werphout is bewaard onder nummer RMV 690-11.<BR> De vogelspeer werd gebruikt om vanuit de kajak op zwemmende vogels te jagen.<BR> De opzet was meer de vogel te verdoven of in de vorkachtige constructie te verstrikken dan om het beest te doden.<BR> Men wilde de huid zo min mogelijk beschadigen, omdat men van de vogelhuid jassen maakte.<BR> Reeds eind negentiende eeuw was de volgende, vernuftige jachtmethode in onbruik geraakt:<BR> Een leertje met twee stukjes been, dat aan de speer verbonden was, deed tijdens de vlucht een fluitend geluid ontstaan dat leek op dat van de gejaagde vogel.<BR> Deze strekte dan zijn nek uit om te kijken of er een soortgenoot aankwam. <BR> Het beest maakte zich op die manier groter, en werd dus met meer kans geraakt.<BR> In de pre-contactfase had de vogelspeer benen punten; na de komst der Europeanen werd steeds vaker metaal gebruikt.<BR> <BR> <BR>