De wapens van Kiribati werden met haaientanden bezet. Als bescherming tegen deze wapens droegen krijgers een soort harnas van geknoopte kokosvezels en harde stukken gedroogde huid van de pijlstaartrog.<BR> <BR> De inheemse bevolking van Kiribati werd in vroege Europese ooggetuigenverslagen beschreven als bijzonder oorlogszuchtig. De familie- en clangroepen bestreden elkaar voortdurend en er werden ook expedities naar andere eilanden georganiseerd. Oorlogsvoering was sterk geritualiseerd en de twee groepen troffen elkaar op een afgesproken plaats in een vaste opstelling waarbij de vrouwen, kinderen, ouderen en ongewapende mannen toekeken. Vaak steunden zij hun krijgers door bijvoorbeeld stenen naar de vijand te werpen. De traditioneel gevoerde oorlog had niet noodzakelijk veel doden bij de vijand als doel waardoor conflicten zich jaren voortsleepten wanneer geen smartengeld betaald werd. De vijandelijkheden werden onder Brits koloniaal bestuur en later ook door Christelijke missionarissen tegengegaan. De wapens en verdedigingsuitrustingen waar deze eilandengroep zo bekend is geworden zijn hierdoor al lange tijd niet meer in gebruik.