Een rebab is een soort West Sumatraanse viool. Dit instrument bestaat uit twee delen; de viool en de strijkstok. De kast van de viool heet pinggan of tjarana rabab. Hij is schotelvormig en wordt gemaakt van madang hout (Cinnamomun Sintoc). De kast wordt ook vaak van kokosschil gemaakt. Vroeger werd kokosschil door de Minangkabauers gebruikt om in contact op te nemen met de geesten. De hals van het instrument heet tangkai rebab en is van surian hout (Toona Sinensis). De rebab heeft drie snaren. De drie snaren zijn bijeengebonden aan de punt van de viool en lopen over een van drie inkepingen voorziene houten kam, die los op het bovenblad van de viool staat. De strijkstok bestaat uit een bamboelat en is met paardenhaar bespannen.<BR> <BR> In het kustgebied van West Sumatra heeft een rebab drie snaren. Daar wordt het instrument vaak bespeeld in de stad Pariaman. In het berggebied bestaat er alleen maar de rebab met twee snaren. Dit twee snaren instrument wordt het meest bespeeld in Payakumbuh. De West Sumatraanse rebab is beïnvloed door een Arabisch instrument. De Arabieren kwamen naar Sumatra sinds de twaalfde eeuw om handel te drijven. In de loop der tijd, werd hun cultuur en geloof, de Islam, ook verspreid in Sumatra. <BR> <BR> Bij het bespelen van een rebab gaat de musicus op de vloer of op zijn knieën zitten, de rebab verticaal vasthoudend. <BR>