Schedelmaskers bestaan gewoonlijk uit een menselijke schedel, vaak gefragmenteerd, bedekt met een mengsel van aarde en parinarium, een plantaardig plaksel. Vervolgens werd hoofd- en baardhaar toegevoegd en uiteindelijk beschilderd. Eén type schedelmasker heeft een horizontale staaf aan de achterzijde waarmee de danser het masker tussen zijn tanden geklemd hield. Bij het tweede type ontbreekt deze en heeft het masker overdreven grote ogen. De functie van dit type is niet duidelijk. Men twijfelt of het als masker werd gebruikt of dat het werd beschouwd als representatie van de overledene.<BR> Volgens vroege ooggetuigenverklaringen werden maskers van het eerste type gebruikt in geestdansen in de pre-koloniale periode. Deze dansen werden 's nachts opgevoerd waarbij de dansers de maskers, zwarte pruiken en rokken van plantenvezels droegen. Aan het einde van de negentiende eeuw waren de meeste oude schedelmaskers verkocht aan Europese verzamelaars en werden de nieuwe speciaal voor deze markt gemaakt. Waarschijnlijk werden traditioneel gezien alleen de schedels van de leiders van het geheime mannengenootschap "ingiet" voor dit doeleinde gebruikt. Van hen werd geloofd dat zij magie beheersten waardoor hun schedel ook speciale krachten zou hebben.<BR>