De weefsels van Yap en omringende eilanden hebben vele benamingen. Deze hangen af van het gebruikte materiaal, het geslacht van de drager, het gebruik en ook in welk gezelschap over de textielen gesproken wordt. Het grootste deel van het Micronesische textiel werd en wordt door vrouwen geweven, maar Yap vormt hierop een uitzondering. Zowel mannen als vrouwen hielden zich daar met de weefkunst bezig. De mannen waren vooral op de omliggende atollen van Yap actief met weven maar hun werk was kwalitatief iets lager dan van het grote eiland Yap. De doeken werden door de mannen als een soort tanga gedragen waar zij overheen een anderhalf tot twee meter lange vezelrok droegen. Tegelijkertijd waren de doeken waardeobjecten en werden als ruilmiddel ingezet. De vrouwen van Yap droegen vezelrokken en gebruikten de doeken in het geheel niet. Tegenwoordig weeft de bevolking van Yap niet meer, zij draagt westerse kleding. Inheemse textielen worden alleen nog gedragen bij traditionele dansen en worden voornamelijk uit de omliggende atollen geïmporteerd.