De mayuri vina (taus, tausch, balasarawati) is een Indiaas strijkinstrument wat populair was aan de Indiase hoven in de 19e eeuw. Het instrument is een hybride tussen de sitar (hals, het aantal snaren en het aantal frets) en de sarangi (constructie van de klankkast en de resonantiesnaren).<BR> De vorm van de houten klankkast is ontleend aan het beeld van de pauw (mayuri) en wordt om deze reden vaak versierd met pauwenveren (zie objectnummer 1378-33). De pauw staat symbool voor India en binnen de Hindu mythologie bekleedt het de positie als vervoermiddel van Saraswati (Sarasvati), de godin van de kunsten, muziek, literatuur, poëzie en wijsheid.<BR> De mayuri telt vier hoofd- of melodiesnaren en tussen de dertien en vijftien resonantiesnaren. De mayuri telt zestien frets van ijzer die met touwtjes aan de hals zijn bevestigd. Het bevestigen van de frets met touwtjes bevorderd het secuur stemmen van de snaren. Dit in tegenstelling tot snaarinstrumenten waarvan de frets met was aan de hals zijn bevestigd; was is uiterst weersomstandigheden gevoelig. De mayuri heeft 4 hoofd- of melodiesnaren van metaal, en tussen de 13 en 15 resonantiesnaren. De mayuri is nauw verwant met de esraj en de dilruba, wat eveneens hybrides zijn tussen de sitar en sarangi. Het verschil in klank van deze drie instrumenten is zo klein dat zelfs kenners ze met elkaar kunnen verwarren. Het verschil in klank is met name het gevolg van de per type instrument afwijkende vorm van de klankkast. Een bijna identiek exemplaar bevindt zich in de collectie van het Victoria & Albert Museum in Londen (afkomstig van de Crosby Brown Collection of Musical Instruments, 1889 (89.4.163)).