..., sheng (Chinees mondorgel), bestaande uit veertien [?] bamboe pijpen die in een bekervormige luchtkoker met schoenvormig mondstuk, beide zwart verlakt, zijn bevestigd. <BR> <BR> De Sheng is een Chinees blaasinstrument waarvan de allervroegste historische aanwijzingen reeds in 1500 v.C. terug te vinden zijn op rituele beenderinskripties. Het bestaat hoofdzakelijk uit een windlade met een mondstuk, de pijpen en de rieten. De windlade was aanvankelijk een langwerpige houten kalebas maar wordt tegenwoordig uit metaal vervaardigd. De bamboe pijpen staan in deze windlade symmetrisch gerangschikt in hoefijzervorm. Elke bamboe pijp heeft aan de binnenkant een rechthoekig labium en aan de buitenkant een rond vingergat. De labia hebben elk een meetrillend langwerpig labiumblad (oorspronkelijk ook van bamboe) met in het midden ervan een verstelbaar riet dat tot klinken wordt gebracht door de lucht in - en uit het mondstuk te blazen en te zuigen. Op hun beurt worden de luchtkolommen in de pijpen zo geaktiveerd. De toonhoogte is louter en alleen afhankelijk van de afstand tussen het pijpriet en het labiumgat erboven: de eigenlijke lengte van de pijpen doet er niet toe.<BR> <BR>