De kajak van de Inuit is een volkomen uitgekiend vaartuig dat niet voor verbetering vatbaar is. De uitrusting getuigt hier zeker van. Zo zijn over het dek een aantal riemen gespannen waaronder voorwerpen kunnen worden vastgezet. Om te voorkomen dat die riemen door overkomend water zouden vastvriezen, worden deze door middel van riemgeleiders - een soort knopen, doorgaans gemaakt van duurzaam materiaal als ivoor - boven het dek gehouden. Door deze langere levensduur werden de riemgeleiders vaak ook bij nieuw overspannen of nieuw gemaakte kajaks gebruikt.<BR> Zo komt het veelvuldig voor dat deze ivoren knopen van veel ouder datum zijn dan de kajak zelf. Het merendeel van zulke knopen is onbewerkt. In het begin van de negentiende eeuw werden talloze voorwerpen voor eigen gebruik, vooral wapentuig, door de Inuit van versieringen voorzien. Deze riemgeleider is in de vorm van een vrouwengezicht, herkenbaar aan de typische lijntatoeage, gesneden. Deze tatoeage is in het overigens sterk in het gebruik afgesleten oppervlak ingekrast. Zulke voorbeelden van antropomorfe motieven in riemgeleiders zijn uiterst zeldzaam. Dit indringende portret, in werkelijkheid niet groter dan 3,4 cm, doorstaat een vergroting met glans. Vermoedelijk heeft deze kajakknoop nog een extra betekenis gehad, als amulet ter bescherming tegen ongelukken en kwade krachten.<BR> <BR> Engelse tekst:<BR> The kayak of the Inuit is so perfectly designed that it cannot be improved. This holds for the equipment used with it as well. Over the deck a number of lines are stretched, under which various objects can be held in place. To avoid freezing of the lines by splashing water, a kind of button or knob - usually made of resistant material such as ivory - is used to raise the lines above the deck. Because the material of which they are made is so strong, giving them a long life, the buttons are often used again when new lines are mounted or a new kayak is made. Thus, the ivory knobs are frequently much older than the kayak itself. The majority of the buttons are simple and undecorated, but early in the nineteenth century the Inuit began to decorate many objects made for home use, especially hunting equipment. The button here is carved in the shape of a woman's face, as shown by the typical linear tattooing. The tattoo pattern - worn down by use - was incised rather lightly. Examples of anthropomorphic motifs on this kind of button are extremely rare. This impressive portrait is of such high quality that it looses nothing by enlargement despite its small size.