Doek van boombaststof. (tapa). Nagenoeg rechthoekig van vorm. Dun en soepel van kwaliteit. Aan één zijde gekleurd. Twee kleuren zijn te onderscheiden: geel en oranje-bruin. Het oranje-bruin gekleurde vak is grotendeels op één helft van de tapa aangebracht. In het geel gekleurde gedeelte zijn 11 varenachtige patronen aangebracht van een donkere, bruine kleur. Waar de randen vand e tapa geel zijn, zijn op verschillende plaatsen van deze randen ook smalle banden van uit bladmotieven samengestelde versieringspatronen van dezelfde kleur aangebracht.<BR> <BR> De doorgesleten naden werden in oktober 1968 versterkt door een weefsel gemaakt van een polyester vezel, geïmpregneerd met mowilith, op de achterkant vast te strijken.<BR> <BR> In Tahiti werden drie soorten materialen gebruikt voor het maken van boombastdoek: papiermoerbeiboom, broodvrucht, en twee soorten vijgenboom. De papiermoerbeiboom werd het meest gebruikt. Er werden grote plantages aangelegd om doeken te produceren voor de hogere klassen. De lagere klassen van mannen moesten de plantages onderhouden en de bomen vellen. De vrouwen deden al het zware en vuile werk: de bast verwijderen in een stroompje en de buitenbast wegschrapen. De stroken werden dan op een bed van bananenblaaderen gelegd. De strookjes werden dan geklopt en de vrouwen van de hogere klasse werkten dan alle onzuiverheden weg. (Wonu Veys, december 2009)<BR> <BR> Vier kleuren werden gebruikt: geel, rood, bruin en zwart. Kort na de komst van de Europeanen werden veel verschillende versieringstechnieken ontwikkeld. Zoals op dit stuk werden varens en bladeren gedrukt op de boombastdoeken.