Net als andere hedendaagse kunstenaars uit Benin put Quenum inspiratie uit zijn traditionele Afrikaanse wereldbeschouwing, waarin Vodun als religieuze bron springlevend is. In 1992, op het Festival des Arts et Cultures Vodun, werd deze traditionele religie zelfs in ere hersteld, na een jarenlang verbod door de overheid. Beelden spelen in Benin een belangrijke rol bij Vodun-rituelen. Ook kent men poppen, die een functie hebben bij de tweelingcultus. Nog immer spelen poppen een belangrijke rol, maar nu zijn dat vooral ook de blanke poppen van plastic. Steeds frequenter is dit het speelgoed geworden van de rijke elite, achteloos weggeworpen op de vuilnisbelten na gebruik. De gefortuneerde kinderen spelen met hun poppen en maken zich al spelend een Europese 'way of life' eigen. Hun poppen bieden behalve ontspanning ook troost. Van statische poppen, onpersoonlijk massaproduct voor de gegoede burgerij, worden ze individuen die een verhaal te vertellen hebben. De 'blanke' poppen van Quenum zijn op zijn minst tegenstrijdig. Bijna 'misvormde' figuren, met zwart geblakerde gezichtjes, gemaakt met hergebruikt materiaal, met poppen die de functie hebben om te vermaken. Maar Quenum wil niet louter vermaken. Zijn poppen doen nauwelijks nog denken aan de troostende, onschuldig ogende babypoppen. Maar Quenum komt dan ook veel vaker de kinderen tegen die minder gefortuneerd zijn, die niet met poppen spelen die troost kunnen geven. Met zijn poppen wijst hij op de grote tegenstrijdigheden in de moderne wereld: zijn poppen, ooit bedoeld om te spelen, shockeren eerder. Dit is uitermate paradoxaal: een spelend kind met een speelpop die niet troost geeft, maar shockeert, verdrietig maakt.<BR> <BR> Beschrijving<BR> Houten paal aan de bovenzijde verkoold met daarop een antropomorf speelgoed kinderkopje. Kopje is enigzins geblakerd en is kaal, beide ogen ontbreken en er zit een gat in het voorhoofd. De nek wordt gevormd door ijzerdraad met daaromheen een rood koordje textiel. Dezelfde kleur textiel komt terug op het midden van de paal.