De achtergrond van waaruit Santiago Rodríguez Olazábal werkt is syncretisch. In zijn werk neemt de Yoruba-religie een centrale plaats in. De Afrikaanse diaspora heeft ervoor gezorgd dat elementen uit Afrikaanse religieuze tradities op diverse plaatsen in de wereld fuseerden met de daar bestaande religie. Uit die vermenging zijn nieuwe religies ontstaan waarvan de bekendste wellicht zijn Voodoo (Haiti), Winti (Suriname) en Santería (Cuba). Olazábal heeft een op westerse leest geschoeide academische opleiding gehad en is tevens Santería priester, en in zijn werk heeft hij beide kanten verenigd. In zijn werken is de mens steeds nauw verbonden met de geestelijke en animale wereld.<BR> Olazabal toont met zijn werk het lijden en verlangen van de mens, maar maakt tevens duidelijk dat deze als zoeker weliswaar eenzaam kan zijn, maar niet alleen is; hij maakt deel uit van een bezield universum.<BR> Samen met Juan Francisco Elso, Marta Perez Bravo, José Bedia en Ricardo Brey behoort Olazábal tot de zogenaamde eerste generatie van beeldend kunstenaars die de Cubaanse Renaissance van de jaren 1980 in gang hebben gezet.<BR> <BR> In dit werk, de aarde roept mij aan, poogt een engel mens te worden, wat geen gemakkelijke opgave is. Het touw aan de ene kant verbonden met de navel van de engel en aan de andere kant vastgebonden aan een steen lijkt de engel uit het papier te trekken. De engel incarneert als het ware, zijn vleugels hebben al de zwarte kleur van de aarde. Alleen de bovenkant van zijn hoofd is nog wit, is nog verbonden met de zuiverheid van de hemelse regionen.<BR> <BR> Beschrijving<BR> Op papier staat een antropomorf, mannelijke figuur afgebeeld met zwarte vleugels en een witte kruin. Vanuit zijn navel loopt een touw de tekening uit en is verbonden met een steen die verderop in de ruimte ligt.