Dit werk hoort tot de zogenoemde Tingatinga- school.<BR> Deze stroming is vernoemd naar Eduardo Saidi, alias Tinga Tinga (1937-1972). Deze schilder, autodidact, kwam in de jaren zestig in contact met het werk van Congolese schilders die hun doeken op straat verkochten. Onderwerpen van Saidi beperkten zich eerst tot bomen en dieren; later kwamen daar scènes uit het dagelijks leven bij en soms politiek commentaar. Medewerkers, leerlingen en navolgers van Saidi hebben zich na zijn dood verenigd in de Tingatinga school of Folk Art, inmiddels omgedoopt tot Tingatinga Arts Cooperative Society. Kenmerkend voor de Tingatingastijl zijn de heldere kleuren, de duidelijk omlijnde figuratie en de afwezigheid van perspectief.<BR> De bloeitijd van de Tingatinga schilderijen lijkt inmiddels voorbij. Tegenwoordig ziet men steeds vaker dat de onderwerpen zich herhalen en met behulp van sjablonen op de hardboardpanelen worden overgebracht. Het werk van schilders als Saidi, Peter en Charinda kenmerkt zich echter nog door een grote mate van originaliteit, speelsheid en vindingrijkheid en valt niet in de categorie 'serieproductie voor toeristen'.<BR> <BR> Beschrijving<BR> Schilderij met een zestal antropomorfe figuren, waarvan twee op stelten en met een roze gelaatskleur. De steltlopers houden beide een geelgekleurd bord vast met daarop de tekst 'aluta kontinua mapanbano bado yanaendelea'. Onderaan het bord hangt een van de andere antropomorfe figuren en op de grond bespelen twee van de drie figuren een trommel.