Werpmessen werden overwegend gebruikt in de oorlogsvoering. Het mes bestaat uit een stam, met aan de basis een handvat van vlechtwerk, waarop verschillende klingen zitten. Het ontbreken van een handvat maakte ze geschikt als projectiel. Omdat werpmessen uit meerdere lemmets bestaan is de trefzekerheid in vergelijking met een speer of pijl groter en ook de verwonding die wordt aangebracht, hoewel de kracht van de inslag bij een speer of pijl weer groter is. De vorm van de verschillende messen is vaak te herleiden tot een specifieke regio of specifieke etnische groepen. <BR> Bij de worp draait het mes rond zijn zwaartepunt. Een ervaren krijger gooide de kpinga met grote precisie zo'n tien tot twintig meter ver, maar het wapen kon wel vijftig meter overbruggen. Het werd horizontaal als een frisbee geworpen, of vanop kniehoogte zodat het een boog maakte, of naar beneden op de harde grond waardoor het rococheerde en onder het schild de vijand kon raken. Elke krijger had een aantel werpmessen aan de binnenkant van zijn schild bevestigd, maar sprong er zeer zuinig mee om. In handgemeen, wanneer het niet meer kon worden geworpen, diende de kpinga als hak-, slag-, en verdediginswapen. Vooral de zwaardere exemplaren bleken in hand tot hand gevechten zeer effectief.<BR> <BR> Zoals veel metalen voorwerpen kon ook het werpmes dienen als betaalmiddel, als het eenmaal in onbruik was geraakt. Daarnaast dienden de exemplaren met versierde klingen en uit hout, bot of ivoor vervaardigde handvatten vaak als teken van prestige.<BR> De naam ondo wil zeggen oorlogsmes.