Naast het ijzergeld in de vorm van hakbladen, speerpunten, messen en kruizen kende men voornamelijk in Nigeria en in de buurlanden van Nigeria de zogenaamde Manilla. De manilla kwam als ruilmiddel waarschijnlijk in de 16de eeuw via Portugal voor het eerst in Afrika terecht en werd niet alleen in de (slaven)handel met de Europeanen gebruikt, maar ook in het binnenlandse verkeer. Kenmerkend voor de manilla is zijn ringvorm die overeenkomt met die van een arm- of beenband. Vanwege deze vorm is niet altijd met zekerheid vast te stellen of het om een manilla gaat of om een sieraad of om beide.<BR> Ook nu nog worden in West- Afrika arm- of beensieraden veelvuldig gebruikt als betaling voor verleende diensten of als geschenk. In de moderne handel werd de manilla als betaalmiddel al snel onpraktisch. Toch duurde het in Nigeria bijvoorbeeld nog tot 1948 voor het gouvernement de bevolking gebood de manilla's om te ruilen voor geldstukken. Iedereen mocht er maximaal 200 zelf houden voor rituele aangelegenheden. Velen hielden echter meer manilla's achter om te dienen als ornament of persoonlijke versiering, of om ze te kunnen omsmelten in kogels of potten. Het gouvernement verzamelde desalniettemin 1.722.870 manilla's; de mooiste zouden worden bewaard in het toen nog op te richten Central Museum.<BR> <BR> <BR> Beschrijving<BR> Half-open band. Langs boven- en onderkant een verdikking met "korenaar"-motief. Aan ieder uiteinde een geometische versiering met vijf knoppen, concentrische halve cirkels op verhoogde en gegraveerde ondergrond. Het materiaal van alle versiering is roder dan dat van de goud-gele ring.