Deze middelgrote ivoren blaashoorn heet mbaya. Een langere versie wordt kpangi genoemd. De meeste blaashoorns bezitten drie openingen: de klankopening, het mondstuk dat lateraal is aangebracht op kleine afstand van de top, en vaak nog een gat in de top van de slagtand dat voor modulatie van de klank dient. De ivoren mbaya en kpangi waren het werk van smeden. Zij bezaten werktuigen (bijltje, dissel, messen) voor het beeldsnijden en bewerken van de harde en kostbare grondstof. Het vijlen en schuren van de afgewerkte hoorn werd met behulp van verschillende soorten ruwe bladeren gedaan, terwijl de roestbruine kleur werd verkregen door het instrument te laten weken in een oliebad (de Dampierre, 1997). De blaashoorn werd transversaal gehouden, ongeveer als een dwarsfluit. Het mooie ruitvormige mondstuk van dit exemplaar is typisch Zande; zo te zien gaat het hier om een oud instrument, allicht uit de negentiende eeuw. Over de ivoren blaashoorn bij de Zande is verder weinig bekend, behalve dat de vorst er had, alsook zijn gouvereurs, de aanvoerders van zijn compagnies en de belangrijkste jachtleiders: het gaat dus om een instrument van het gezag.<BR> <BR> Beschrijving<BR> Conisch gevormd instrument gemaakt van olifantstand (ivoor) met een ruitvormig mondstuk.