De Yoruba gebruiken de term Adire voor de katoenen doeken die met indigo diepblauw geverfd zijn. De traditionele Adire-techniek was tijdrovend. Eerst moesten de stoffen geweven en de verfstoffen aangemaakt zijn, alvorens het verven kon beginnen en de motieven aangebracht konden worden. Tegenwoordig maakt men veel gebruik van geïmporteerde fabrieksstoffen.<BR> De doeken worden door de Yoruba zeer gewaardeerd, omdat het indigo nog lange tijd enigszins blijft afgeven op de huid. De donkere huid krijgt zo een vage blauwe glans die als aantrekkelijk wordt ervaren.<BR> <BR> Er zijn verschillende typen Adire-doeken, afhankelijk van de verftechniek die men hanteert. Een eenvoudige versiering van de doeken wordt verkregen door de stof vóór het verven op bepaalde plaatsen af te binden - Adire oniko - of door de doeken te bestikken met raffia, zodat op die plaatsen de verf niet kan doordringen - Adire alabere. Bij een meer verfijnde manier van versieren - Adire eleko - dekt men de stof vóór het verven af met een 'stijfsel', vaak een mengsel van cassave, meel en water. Daarna kan de stof met een 'penseel' in de vorm van bijvoorbeeld dunne stokjes of veren worden beschilderd. Deze techniek past men vooral toe in Ibadan.<BR> Een Adire eleko kan ook met behulp van sjablonen vervaardigd worden, een methode die vooral de vrouwen in Abeokuta gebruiken. Hierbij wordt de stof afgedekt met dunne lood- of zinkplaten waarin men patronen, figuren of teksten heeft uitgeknipt. De vrouwen smeren vervolgens de 'stijfselpap' uit over de platen. Waar de patronen zijn uitgeknipt, komt stijfsel terecht op de stof. Op plaatsen waar deze sjablonen door veelvuldig gebruik zijn beschadigd, worden de motieven vaak met de hand bijgeschilderd.<BR> <BR> Beschrijving<BR> Indigo gekleurde doek versierd met bloemachtige motieven, lijkend op lotusmotief.