'Alsawber' from the Tomorrow's Past Series

"Alsawber" uit de serie Tomorrow’s Past van kunstenaar Mohammed AlKouh (Koeweit 1984). Deze foto toont het al-Sawaber appartementencomplex in het centrum van Koeweit Stad. Het complex van 524 appartementen is een ontwerp van de Canadese architect Arthur Erickson uit 1976 en werd in 1981 opgeleverd. Het Sawaber project was een initiatief van de Koeweitse overheid (National Housing Authority) met als doel gezinnen met een middeninkomen in het centrum van de stad te huisvesten. In zijn ontwerp integreerde Erickson de functies wonen, werken en winkelen. Om allerlei redenen werd van het bouwplan afgeweken (al-Ragam 2013). Het uiteindelijke complex werd alom gezien als een symbool van het falen van hoogbouw. Anno 2014 werd het complex vooral bewoond door buitenlandse arbeiders.<BR> <BR> De fotoserie Tomorrow’s Past is een reflectie op de modernistische architectuur van postkoloniaal Koeweit. AlKouh ziet de decennia volgend op de onafhankelijkheid van Koeweit in 1961 als een gouden tijdperk, vol optimisme, deels gevoed door de nieuwe rijkdom van de olieindustrie. Kenmerkend voor de architectuur van deze periode is het omarmen van internationale architectuur. De overheid gaf een aantal omvangrijke opdrachten aan gerenommeerde Europese architecten, terwijl particulieren veelal architecten uit de Arabische wereld, met name Libanon en Egypte, inhuurden om woningen en commerciële gebouwen te ontwerpen. Als kunstenaar heeft AlKouh een grote fascinatie voor dit modernistische erfgoed, dat inmiddels grotendeels is weggevaagd en vervangen door de volgende fase van modernisering: wolkenkrabbers van glas en staal.<BR> <BR> In zijn foto’s toont AlKouh de gebouwen geïsoleerd, de hypermoderne omgeving waarin ze staan is letterlijk buiten beeld gehouden. Enkele details, zoals auto’s en reclameborden, verraden dat de foto’s niet in de jaren ’60 of ’70 zijn genomen maar decennia later. Door de foto’s handmatig in te kleuren benadrukt AlKouh het contrast tussen de gloriedagen waarvan de gebouwen het symbool zijn en hun latere staat van verval. Dit contrast wordt versterkt door de inkleuring met opzet vaag en onscherp te houden. Tijd wordt op die manier een ambigu begrip zoals ook de titel van de fotoserie suggereert: behoren de gebouwen tot het verleden of hebben ze de toekomst?<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Zilvergelatineafdruk op Ilford photographic paper Matt (Multigrade IV Fiber base), met de hand ingekleurd met traditionele pigmenten.<BR> Mohammed AlKouh maakt gebruik van een analoge camera (Leica R8 35 mm) en ontwikkeltechnieken om de effecten van de fotografie uit de jaren ’60 zo dicht mogelijk te benaderen. De foto’s zijn afgedrukt op fotopapier en met de hand ingekleurd met traditionele pigmenten. Het handmatig inkleuren van de foto’s verwijst naar de fotografische tradities uit het verleden. Vanaf eind 19e eeuw tot de jaren ’60 was deze techniek gangbaar in de Arabische wereld, met name voor portretfotografie.

'Alsawber' from the Tomorrow's Past Series

"Alsawber" uit de serie Tomorrow’s Past van kunstenaar Mohammed AlKouh (Koeweit 1984). Deze foto toont het al-Sawaber appartementencomplex in het centrum van Koeweit Stad. Het complex van 524 appartementen is een ontwerp van de Canadese architect Arthur Erickson uit 1976 en werd in 1981 opgeleverd. Het Sawaber project was een initiatief van de Koeweitse overheid (National Housing Authority) met als doel gezinnen met een middeninkomen in het centrum van de stad te huisvesten. In zijn ontwerp integreerde Erickson de functies wonen, werken en winkelen. Om allerlei redenen werd van het bouwplan afgeweken (al-Ragam 2013). Het uiteindelijke complex werd alom gezien als een symbool van het falen van hoogbouw. Anno 2014 werd het complex vooral bewoond door buitenlandse arbeiders.<BR> <BR> De fotoserie Tomorrow’s Past is een reflectie op de modernistische architectuur van postkoloniaal Koeweit. AlKouh ziet de decennia volgend op de onafhankelijkheid van Koeweit in 1961 als een gouden tijdperk, vol optimisme, deels gevoed door de nieuwe rijkdom van de olieindustrie. Kenmerkend voor de architectuur van deze periode is het omarmen van internationale architectuur. De overheid gaf een aantal omvangrijke opdrachten aan gerenommeerde Europese architecten, terwijl particulieren veelal architecten uit de Arabische wereld, met name Libanon en Egypte, inhuurden om woningen en commerciële gebouwen te ontwerpen. Als kunstenaar heeft AlKouh een grote fascinatie voor dit modernistische erfgoed, dat inmiddels grotendeels is weggevaagd en vervangen door de volgende fase van modernisering: wolkenkrabbers van glas en staal.<BR> <BR> In zijn foto’s toont AlKouh de gebouwen geïsoleerd, de hypermoderne omgeving waarin ze staan is letterlijk buiten beeld gehouden. Enkele details, zoals auto’s en reclameborden, verraden dat de foto’s niet in de jaren ’60 of ’70 zijn genomen maar decennia later. Door de foto’s handmatig in te kleuren benadrukt AlKouh het contrast tussen de gloriedagen waarvan de gebouwen het symbool zijn en hun latere staat van verval. Dit contrast wordt versterkt door de inkleuring met opzet vaag en onscherp te houden. Tijd wordt op die manier een ambigu begrip zoals ook de titel van de fotoserie suggereert: behoren de gebouwen tot het verleden of hebben ze de toekomst?<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Zilvergelatineafdruk op Ilford photographic paper Matt (Multigrade IV Fiber base), met de hand ingekleurd met traditionele pigmenten.<BR> Mohammed AlKouh maakt gebruik van een analoge camera (Leica R8 35 mm) en ontwikkeltechnieken om de effecten van de fotografie uit de jaren ’60 zo dicht mogelijk te benaderen. De foto’s zijn afgedrukt op fotopapier en met de hand ingekleurd met traditionele pigmenten. Het handmatig inkleuren van de foto’s verwijst naar de fotografische tradities uit het verleden. Vanaf eind 19e eeuw tot de jaren ’60 was deze techniek gangbaar in de Arabische wereld, met name voor portretfotografie.