'The Water Towers' from the Tomorrow's Past Series

"The Water Towers" uit de serie Tomorrow’s Past van kunstenaar Mohammed AlKouh (Koeweit 1984). Deze foto toont de watertorens in Koeweit Stad, een bekroond ontwerp van de Zweedse architect Sune Lindström. In 1965 gaf de Koeweitse overheid het Zweedse bedrijf VBB, waar Lindström voor werkte, de opdracht een nieuwe watervoorziening te ontwerpen. Het bedrijf bouwde vervolgens 31 van deze betonnen watertorens, die verdeeld over vijf groepen op verschillende locaties in de stad staan. In 1980 won het ontwerp voor de torens de Aga Khan Award for Architecture.<BR> <BR> De fotoserie Tomorrow’s Past is een reflectie op de modernistische architectuur van postkoloniaal Koeweit. AlKouh ziet de decennia volgend op de onafhankelijkheid van Koeweit in 1961 als een gouden tijdperk, vol optimisme, deels gevoed door de nieuwe rijkdom van de olieindustrie. Kenmerkend voor de architectuur van deze periode is het omarmen van internationale architectuur. De overheid gaf een aantal omvangrijke opdrachten aan gerenommeerde westerse architecten, terwijl particulieren veelal architecten uit de Arabische wereld, met name Libanon en Egypte, inhuurden om woningen en commerciële gebouwen te ontwerpen. Als kunstenaar heeft AlKouh een grote fascinatie voor dit modernistische erfgoed, dat inmiddels grotendeels is weggevaagd en vervangen door de volgende fase van modernisering: wolkenkrabbers van glas en staal.<BR> <BR> In zijn foto’s toont AlKouh de gebouwen geïsoleerd, de hypermoderne omgeving waarin ze staan is letterlijk buiten beeld gehouden. Enkele details, zoals auto’s en reclameborden, verraden dat de foto’s niet in de jaren ’60 of ’70 zijn genomen maar decennia later. Door de foto’s handmatig in te kleuren benadrukt AlKouh het contrast tussen de gloriedagen waarvan de gebouwen het symbool zijn en hun latere staat van verval. Dit contrast wordt versterkt door de inkleuring met opzet vaag en onscherp te houden. Tijd wordt op die manier een ambigu begrip zoals ook de titel van de fotoserie suggereert: behoren de gebouwen tot het verleden of hebben ze de toekomst?<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Zilvergelatineafdruk op Ilford photographic paper Matt (Multigrade IV Fiber base), met de hand ingekleurd met traditionele pigmenten.<BR> Mohammed AlKouh maakt gebruik van een analoge camera (Leica R8 35 mm) en ontwikkeltechnieken om de effecten van de fotografie uit de jaren ’60 zo dicht mogelijk te benaderen. De foto’s zijn afgedrukt op fotopapier en met de hand ingekleurd met traditionele pigmenten. Het handmatig inkleuren van de foto’s verwijst naar de fotografische tradities uit het verleden. Vanaf eind 19e eeuw tot de jaren ’60 was deze techniek gangbaar in de Arabische wereld, met name voor portretfotografie.

'The Water Towers' from the Tomorrow's Past Series

"The Water Towers" uit de serie Tomorrow’s Past van kunstenaar Mohammed AlKouh (Koeweit 1984). Deze foto toont de watertorens in Koeweit Stad, een bekroond ontwerp van de Zweedse architect Sune Lindström. In 1965 gaf de Koeweitse overheid het Zweedse bedrijf VBB, waar Lindström voor werkte, de opdracht een nieuwe watervoorziening te ontwerpen. Het bedrijf bouwde vervolgens 31 van deze betonnen watertorens, die verdeeld over vijf groepen op verschillende locaties in de stad staan. In 1980 won het ontwerp voor de torens de Aga Khan Award for Architecture.<BR> <BR> De fotoserie Tomorrow’s Past is een reflectie op de modernistische architectuur van postkoloniaal Koeweit. AlKouh ziet de decennia volgend op de onafhankelijkheid van Koeweit in 1961 als een gouden tijdperk, vol optimisme, deels gevoed door de nieuwe rijkdom van de olieindustrie. Kenmerkend voor de architectuur van deze periode is het omarmen van internationale architectuur. De overheid gaf een aantal omvangrijke opdrachten aan gerenommeerde westerse architecten, terwijl particulieren veelal architecten uit de Arabische wereld, met name Libanon en Egypte, inhuurden om woningen en commerciële gebouwen te ontwerpen. Als kunstenaar heeft AlKouh een grote fascinatie voor dit modernistische erfgoed, dat inmiddels grotendeels is weggevaagd en vervangen door de volgende fase van modernisering: wolkenkrabbers van glas en staal.<BR> <BR> In zijn foto’s toont AlKouh de gebouwen geïsoleerd, de hypermoderne omgeving waarin ze staan is letterlijk buiten beeld gehouden. Enkele details, zoals auto’s en reclameborden, verraden dat de foto’s niet in de jaren ’60 of ’70 zijn genomen maar decennia later. Door de foto’s handmatig in te kleuren benadrukt AlKouh het contrast tussen de gloriedagen waarvan de gebouwen het symbool zijn en hun latere staat van verval. Dit contrast wordt versterkt door de inkleuring met opzet vaag en onscherp te houden. Tijd wordt op die manier een ambigu begrip zoals ook de titel van de fotoserie suggereert: behoren de gebouwen tot het verleden of hebben ze de toekomst?<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Zilvergelatineafdruk op Ilford photographic paper Matt (Multigrade IV Fiber base), met de hand ingekleurd met traditionele pigmenten.<BR> Mohammed AlKouh maakt gebruik van een analoge camera (Leica R8 35 mm) en ontwikkeltechnieken om de effecten van de fotografie uit de jaren ’60 zo dicht mogelijk te benaderen. De foto’s zijn afgedrukt op fotopapier en met de hand ingekleurd met traditionele pigmenten. Het handmatig inkleuren van de foto’s verwijst naar de fotografische tradities uit het verleden. Vanaf eind 19e eeuw tot de jaren ’60 was deze techniek gangbaar in de Arabische wereld, met name voor portretfotografie.