Lage stoel van ebbenhout, vervaardigd tussen 1850 en 1930. Onderzoek heeft uitgewezen dat hierbij geheel om een 19de-eeuws meubel gaat dat in de stijl van de 17de eeuw vorm is gegeven. (info Joost Hoving & Reinier Klusener, zie mediakoppeling TXT002487).<BR> <BR> In de koloniale tijd van de 19de en de vroege 20ste eeuw maakten de ‘ebbenhouten’ meubels van de 17de eeuw een heropleving door. Men begon om opnieuw meubelen in die stijl van de 17de eeuw te maken. Vaak werden hierbij onderdelen van die oude meubelen in verwerkt; het komt voor dat een oude sierlijst een geheel nieuw meubel werd gebruikt. Bovendien werden die stijlen en sierlijsten van 17de-eeuwse meubelen verwerkt in meubelen die toen in die vorm helemaal niet bestonden. (Van Gompel e.a. 2013, o.m. blz. 10-11, 40 & 43 en 87-92).<BR> <BR> Uiteraard werden in die tijd ook oude meubelen veranderd en aangepast aan de eisen en voorstellingen van de toen ‘moderne’ tijd. Een van die voorstellingen was dat de meubels van zwart ebbenhout waren. De meubels werden met pigmenten, bijenwas en/of schellak afgewerkt. Er ontstond in die tijd een antiekmarkt in Jakarta, waar men enerzijds klaagde over al dat namaak-werk, en anderzijds niet aarzelde om via advertenties namaak-antiek aan te prijzen. (Van Gompel e.a. 2013, blz. 10-11, 75-76 en 87-92).