Carte de visite album

Dit fotoalbum is een zogeheten carte de visite album. Cartes de visite, foto's geplakt op een karton dat het formaat van het negentiende eeuwse visitekaartje benadert, werden verzameld en bewaard in speciaal daarvoor ontworpen fotoalbums zoals deze. Dergelijke insteekalbums werden uit het buitenland geïmporteerd en maakten in Nederlands-Indië deel uit van het assortiment van fotostudio's, boek- en kantoorboekhandels (Peterson 2009: 113-114). Dit album in lederen band met goud-op-snee, biedt ruimte aan 48 cartes de visites en zes kabinetfoto's. Het album is gevuld met 34 cartes de visites en vier kabinetfoto's. Achterin zijn nog twee fotokaarten los bijgevoegd.<BR> <BR> Vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw was de carte de visite de meest populaire fotokaart voor een studioportret. Er waren speciale camera's voor carte de visite-opnamen in de handel, met vier objectieven en een verschuifbare plaathouder, waarmee acht portretten op één negatiefplaat (glasnegatief) konden worden opgenomen (octrooi Disdéri, 1854). Oorspronkelijk waren dat natte collodiumplaten. Een contactafdruk daarvan op albuminepapier werd daarna versneden tot de afzonderlijke foto’s zoals we die kennen. In combinatie met het collodiumnegatief zorgde het albuminepapier voor een scherpe fotografisch afdruk. Het bleek een succesvolle combinatie, ook door de efficiënte (en daarmee goedkopere) productiewijze. De albuminedruk werd het meest toegepaste procedé voor een carte de visite (Jan van Dijk 2011: 104-106, 111). Later werden de collodiumplaten vervangen door gelatineglasnegatieven en kwamen er ook andere afdruktechnieken in zwang, waarvan de matte daglichtcollodiumzilverdruk (DCZ), goud- en platina getoond, wellicht het fraaiste resultaat gaf.<BR> <BR> Daarnaast werden ook zogeheten boudoir- en kabinetfoto's verzameld en bewaard in de insteekalbums. Voordeel van de grotere kabinetfoto boven de carte de visite was dat het portret zich beter liet retoucheren door het grotere negatiefformaat. Door hun grotere formaat en de weergave van meer details waren kabinetfoto's geschikt om in te lijsten en op (of in) een (kabinet-)kast te zetten (Jan van Dijk 2011: 111). Hetzelfde gold voor de nog iets grotere 'boudoir'.<BR> <BR> Twee foto's waren bij aankoop door het Tropenmuseum los achterin het album aanwezig. Een dubbelportret (60060203) van veel latere datum dan de overige fotokaarten en dat - opvallend - op het formaat van een kabinetfoto is geknipt, en een 'boudoir' (60060204). Het ligt voor de hand dat ook deze foto's oorspronkelijk waren ondergebracht op een pagina in het insteekalbum. Op het eerste gezicht lijken het weliswaar 'vreemde eenden in de bijt', maar er resteren twee lege plaatsen voor kabinetfoto's in het fotoalbum waar ze prima zouden kunnen passen.<BR> <BR> Rob Jongmans<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Het album is in slechte staat, meeste pagina's zijn los, en gescheurd.

Carte de visite album

Dit fotoalbum is een zogeheten carte de visite album. Cartes de visite, foto's geplakt op een karton dat het formaat van het negentiende eeuwse visitekaartje benadert, werden verzameld en bewaard in speciaal daarvoor ontworpen fotoalbums zoals deze. Dergelijke insteekalbums werden uit het buitenland geïmporteerd en maakten in Nederlands-Indië deel uit van het assortiment van fotostudio's, boek- en kantoorboekhandels (Peterson 2009: 113-114). Dit album in lederen band met goud-op-snee, biedt ruimte aan 48 cartes de visites en zes kabinetfoto's. Het album is gevuld met 34 cartes de visites en vier kabinetfoto's. Achterin zijn nog twee fotokaarten los bijgevoegd.<BR> <BR> Vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw was de carte de visite de meest populaire fotokaart voor een studioportret. Er waren speciale camera's voor carte de visite-opnamen in de handel, met vier objectieven en een verschuifbare plaathouder, waarmee acht portretten op één negatiefplaat (glasnegatief) konden worden opgenomen (octrooi Disdéri, 1854). Oorspronkelijk waren dat natte collodiumplaten. Een contactafdruk daarvan op albuminepapier werd daarna versneden tot de afzonderlijke foto’s zoals we die kennen. In combinatie met het collodiumnegatief zorgde het albuminepapier voor een scherpe fotografisch afdruk. Het bleek een succesvolle combinatie, ook door de efficiënte (en daarmee goedkopere) productiewijze. De albuminedruk werd het meest toegepaste procedé voor een carte de visite (Jan van Dijk 2011: 104-106, 111). Later werden de collodiumplaten vervangen door gelatineglasnegatieven en kwamen er ook andere afdruktechnieken in zwang, waarvan de matte daglichtcollodiumzilverdruk (DCZ), goud- en platina getoond, wellicht het fraaiste resultaat gaf.<BR> <BR> Daarnaast werden ook zogeheten boudoir- en kabinetfoto's verzameld en bewaard in de insteekalbums. Voordeel van de grotere kabinetfoto boven de carte de visite was dat het portret zich beter liet retoucheren door het grotere negatiefformaat. Door hun grotere formaat en de weergave van meer details waren kabinetfoto's geschikt om in te lijsten en op (of in) een (kabinet-)kast te zetten (Jan van Dijk 2011: 111). Hetzelfde gold voor de nog iets grotere 'boudoir'.<BR> <BR> Twee foto's waren bij aankoop door het Tropenmuseum los achterin het album aanwezig. Een dubbelportret (60060203) van veel latere datum dan de overige fotokaarten en dat - opvallend - op het formaat van een kabinetfoto is geknipt, en een 'boudoir' (60060204). Het ligt voor de hand dat ook deze foto's oorspronkelijk waren ondergebracht op een pagina in het insteekalbum. Op het eerste gezicht lijken het weliswaar 'vreemde eenden in de bijt', maar er resteren twee lege plaatsen voor kabinetfoto's in het fotoalbum waar ze prima zouden kunnen passen.<BR> <BR> Rob Jongmans<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Het album is in slechte staat, meeste pagina's zijn los, en gescheurd.