Dit kabinet is van onmiskenbaar Nederlands ontwerp. Wat de constructie, de stijl en de afwerkingskwaliteit betreft, kan dit meubelstuk vergeleken worden met kabinetten die toen in Nederland zijn vervaardigd. Echter is dit kabinet ergens in Zuid- of Zuidoost-Azië vervaardigd. Hiervoor spreekt het feit, dat er geen fineer en dus ook lijm is gebruikt. In de hete tropen kan dat namelijk niet en in Nederland had men dat niet zo gedaan; het hout is veel te waardevol om er en massief meubel van te maken, dat bovendien niet-verlijmd en mogelijk instabiel is. Het is dus zeer waarschijnlijk dat een begaafde Nederlandse kastenmaker dit meubel in India, op Sri Lanka of op Java heeft gemaakt. <BR> <BR> Kabinetten van dit type worden rankenkabinetten genoemd. Ze zijn typerend voor het derde kwart van de 17de eeuw. Bij dit exemplaar ontbreekt de anders typerende lade. Als men het kabinet met de sleutel wil openen, dan rinkelt een bel om slaven en dienaren te weerhouden om er iets uit te stelen. De sleutel moet vier keer worden gedraaid, zodat de eigenaar voldoende tijd had om het alarm te horen (Gompel 2013, 108-109). <BR> <BR> Ebbenhouten kabinetten uit die tijd zijn zeer zeldzaam in Nederlandse musea. Twee vergelijkbaar uitstekende kabinetten zitten in de collectie van het Rijksmuseum (BK-1994-38 & BK-1968-48) en eentje in het Gemeentemuseum Den Haag (OHO-1967-0001). (Gompel 2013, 40-41).