Voorouderbeelden (lokale naam: kawe) hebben een staande houding, waarbij de armen langs het lichaam naar beneden hangen, of een hurkende houding, waarbij benen en armen gebogen zijn en de handen de kin raken. Meer dan een afbeelding, zijn zij een materialisatie van de overledene. Zij worden bij verschillende feesten gebruikt om in contact te komen met het rijk der voorouders en dit contact nieuw leven in te blazen. <BR> Een van de feesten waarbij voorouderfiguren worden gebruikt is de inauguratie van een nieuw mannenhuis (lokale naam: jeu ai of jeu pokmbu ). Hierbij worden de meer recent overledenen, die als voorouderbeelden aanwezig zijn, herdacht. Familieleden nemen afscheid van hun overledenen die dan op reis worden gestuurd naar het rijk der voorouders (degenen die al langer geleden zijn overleden). De beelden werden bevestigd aan de wanden of aan de palen van de jeu, op de vloer gelegd, of – als ze eindigden in een punt - voor de jeu in de grond gestoken.<BR> <BR> <BR> Een opengewerkte sculptuur, bestaande uit twee boven elkaar uitgesneden antropomorfe figuren in zgn. knie-elleboogpositie. De figuur is hol uitgesneden en doet sterk denken aan de mbitero (voouroudersculptuur) en de manier van snijden van de Kamoro in het Mimika-gebied ten westen van de Asmat. Zeer waarschijlijk betreft het hier dan ook een snijwerk van de westelijke Asmatgroepen, die beïnvloed zijn door de Kamoro. De oren van de bovenste figuur zijn versierd met hangers van sagobladvezels en coixpitten.<BR> <BR> Vooroudersculptuur die de herinnering aan de overledene levend moest houden, vooral bij de krijgers in de tijden van het koppensnellen. Over het traditionele gebruik van deze losse beelden is weinig bekend, doch het meest waarschijnlijke is dat ze een rol speelden tijden het 'jeu pokmbu', het inwijdingsfeest van een nieuwe ;jeu; of mannenhuis. Het is niet helemaal duidelijk of de sculturen eenmalig werden gebruikt, of bewaard voor een volgende gelegenheid. Er zijn observaties bekend dat na afloop van het feest de snijwerken in matten werden gerold; anderen verklaren dat ze in de sago-aanplant werden gedeponeerd om hun kracht over te dragen aan het voedselgewas (Smidt, p. 90)<BR> <BR> Uit één stuk hout gesneden, daarna voorzien van pigmenten.