Halssnoer met kralen en muntenhangers

Geregen halsketting met kralen, muntenhangers en schelpen. Dit type halssnoeren behoorde vroeger tot de dracht van de vrouwen van de Ida ou Semlal, een Amazigh (ofwel Berber) bevolkingsgroep in de westelijke Anti-Atlas. Het is een samengesteld halssnoer: de elementen zijn vroeger reeds in andere snoeren verwerkt geweest. Normaal stelden de juweliers de halssnoeren niet zelf samen. De vrouwen kozen zelf de materialen volgens het gebruik in hun etnische groep en lieten de juwelier vervolgens het halssnoer maken. Mogelijk was dit halssnoer van meet af aan onderdeel van de bruidsschat of later verworven bij toenemende welstand van de familie. Het duidt in elk geval rijkdom aan. De verwerkte materialen zijn waardebestendig en inwisselbaar voor contant geld.<BR> <BR> De traditie in Marokko wilde dat sieraden van generatie op generatie, van moeder op dochter, werden overerfd. De toekomstige bruid kreeg in haar uitzet altijd sieraden mee. Naast de gebruiks- en sierfunctie dienden deze sieraden nog een ander, economisch, doel. Men bewaarde ze om in situaties van financiële nood te kunnen verkopen of te ruilen. In families van landbouwers en nomaden die vaak in moeilijke omstandigheden leefden, werd het bezit van sieraden gezien als een manier om te sparen. In goede tijden, wanneer de oogst bijvoorbeeld goed was, werden sieraden gekocht die in slechte tijden kunnen worden verkocht of geruild om in het levensonderhoud te kunnen voorzien of schulden af te lossen. Deze manier van omgang met sieraden (sparen, kopen, verkopen en ruilen), was vroeger algemeen gangbaar. Tegenwoordig komt dit nog maar weinig voor omdat de traditionele zilveren sieraden in grote mate vervangen worden door goud (info 2004). Daarnaast heeft de nomadische levenswijze plaats gemaakt voor een sedentair bestaan en heeft men ook vaak andere bronnen van inkomsten. Maar ondanks de economische en socioculturele veranderingen worden de traditionele sieraden nog steeds bij speciale gelegenheden gedragen en worden zij nog steeds als een kostbaar en waardevol bezit gezien (Grammet 1998: 216).<BR> <BR> <BR> Vervaardiging<BR> De verschillende elementen, zoals kralen en zilveren hangers, van dit halssieraad zijn aan een touw geregen. De kralen zijn gemaakt van amber, glas, schelp en koraal. De zilveren hangers zijn ondermeer gemaakt van oude Marokkaanse munten die in een aantal gevallen zijn geëmailleerd. Andere hangers hebben de vorm van kegels of belletjes. Op vier plaatsen zijn in de compositie kralensnoeren van rood koraal aangebracht die worden onderbroken door zwarte en witte kralen.<BR> <BR> De muntstukken waaruit een deel van de hangers gemaakt is worden Hassani genoemd omdat ze geslagen zijn in de regeerperiode van Moulay Hassan (19de eeuw), een vorst behorende tot de Alawiden-dynastie (Rabaté 1996: 34). Kenmerkend voor deze munten is de zespuntige ster.<BR> <BR> Een belangrijk detail: typisch voor de halssnoeren van de Ida ou Semlal zijn de kleine bruin-witte schelpjes afkomstig van de zuidelijke kusten van de Atlantische Oceaan, die alleen in de zuidelijke regio's van Marokko in de samenstelling van de halssnoeren werden gebruikt en ook in dit halssieraad zijn verwerkt.

Halssnoer met kralen en muntenhangers

Geregen halsketting met kralen, muntenhangers en schelpen. Dit type halssnoeren behoorde vroeger tot de dracht van de vrouwen van de Ida ou Semlal, een Amazigh (ofwel Berber) bevolkingsgroep in de westelijke Anti-Atlas. Het is een samengesteld halssnoer: de elementen zijn vroeger reeds in andere snoeren verwerkt geweest. Normaal stelden de juweliers de halssnoeren niet zelf samen. De vrouwen kozen zelf de materialen volgens het gebruik in hun etnische groep en lieten de juwelier vervolgens het halssnoer maken. Mogelijk was dit halssnoer van meet af aan onderdeel van de bruidsschat of later verworven bij toenemende welstand van de familie. Het duidt in elk geval rijkdom aan. De verwerkte materialen zijn waardebestendig en inwisselbaar voor contant geld.<BR> <BR> De traditie in Marokko wilde dat sieraden van generatie op generatie, van moeder op dochter, werden overerfd. De toekomstige bruid kreeg in haar uitzet altijd sieraden mee. Naast de gebruiks- en sierfunctie dienden deze sieraden nog een ander, economisch, doel. Men bewaarde ze om in situaties van financiële nood te kunnen verkopen of te ruilen. In families van landbouwers en nomaden die vaak in moeilijke omstandigheden leefden, werd het bezit van sieraden gezien als een manier om te sparen. In goede tijden, wanneer de oogst bijvoorbeeld goed was, werden sieraden gekocht die in slechte tijden kunnen worden verkocht of geruild om in het levensonderhoud te kunnen voorzien of schulden af te lossen. Deze manier van omgang met sieraden (sparen, kopen, verkopen en ruilen), was vroeger algemeen gangbaar. Tegenwoordig komt dit nog maar weinig voor omdat de traditionele zilveren sieraden in grote mate vervangen worden door goud (info 2004). Daarnaast heeft de nomadische levenswijze plaats gemaakt voor een sedentair bestaan en heeft men ook vaak andere bronnen van inkomsten. Maar ondanks de economische en socioculturele veranderingen worden de traditionele sieraden nog steeds bij speciale gelegenheden gedragen en worden zij nog steeds als een kostbaar en waardevol bezit gezien (Grammet 1998: 216).<BR> <BR> <BR> Vervaardiging<BR> De verschillende elementen, zoals kralen en zilveren hangers, van dit halssieraad zijn aan een touw geregen. De kralen zijn gemaakt van amber, glas, schelp en koraal. De zilveren hangers zijn ondermeer gemaakt van oude Marokkaanse munten die in een aantal gevallen zijn geëmailleerd. Andere hangers hebben de vorm van kegels of belletjes. Op vier plaatsen zijn in de compositie kralensnoeren van rood koraal aangebracht die worden onderbroken door zwarte en witte kralen.<BR> <BR> De muntstukken waaruit een deel van de hangers gemaakt is worden Hassani genoemd omdat ze geslagen zijn in de regeerperiode van Moulay Hassan (19de eeuw), een vorst behorende tot de Alawiden-dynastie (Rabaté 1996: 34). Kenmerkend voor deze munten is de zespuntige ster.<BR> <BR> Een belangrijk detail: typisch voor de halssnoeren van de Ida ou Semlal zijn de kleine bruin-witte schelpjes afkomstig van de zuidelijke kusten van de Atlantische Oceaan, die alleen in de zuidelijke regio's van Marokko in de samenstelling van de halssnoeren werden gebruikt en ook in dit halssieraad zijn verwerkt.