Studio portrait of a family

Op deze foto is een familieportret te zien; een koopliedenfamilie. Het betreft een handmatig met verf ingekleurde zwart-wit foto, vervaardigd door fotostudio Champaneria Photo Stores Co in Surat.<BR> <BR> Op zaterdag 29 december 2012 publiceerde de Volkskrant een artikel over dit fenomeen. Tekst en bijgeplaatste foto's (vergelijkbaar met dit exemplaar) waren afkomstig van het Archive of Modern Conflict (AMC) in Londen:<BR> <BR> "Opgekalefaterd met klatergoud.<BR> Indiase miniatuur-schilders maakten in de 20ste eeuw ideale portretten van zwart-witfoto's.<BR> <BR> De ene kunstenaar werkte donkere schaduwen weg, een ander verscherpte de gelaatstrekken. Een derde hield zich bezig met de achtergrond. Soms plaatste hij het onderwerp in een mise-en-scène, waarbij een vergezicht vanuit een venster te zien was. Ook schilderde hij er vazen met bloemen, boeken en zware fluwelen gordijnen bij.<BR> Fotografie en schilderkunst vloeiden vrijwel meteen na de opkomst van de fotografie naadloos in elkaar over. In een cultuur waar levendige kleuren in elk aspect van het alledaagse leven zijn doorgedrongen, was monochromie de voornaamste tekortkoming van fotografie. In het India van de 20ste eeuw werd dit overwonnen door miniatuurschilders.<BR> Meerdere kunstenaars werkten aan een enkele foto. Juwelen, kleding en andere versierselen schilderden zij erbij. Bladgoud geeft een rijke gloed aan oorbellen, ringen en de knopen op kledingstukken. Het straalt welvaart uit.<BR> Veel zwart-wit portretfoto's werden gemaakt met de bedoeling later met de hand te worden beschilderd. Het gezicht, de handen en de voeten bleven veelal onbewerkt. De ogen werden aangezet met zwarte verf, krijt, puimsteen of houtskool om de pupillen en de contouren van de oogleden te omlijnen en donkerder te maken.<BR> De geïdealiseerde beelden vertellen niet alleen iets over de sociale status, religie en persoonlijkheid van de geportretteerde, maar ook over zijn ambities en dromen.<BR> In groepsfoto's richtte de kunstenaar zich vaak op tulbanden. Tulbanden zijn symbolen van eer en aanzien. De verschillende stijlen zijn aanwijzingen over de religie en de regio waar de drager vandaan komt.<BR> De Indiase fotokunstenaars spoorden de geportretteerden aan te 'verrijzen'. Door het toevoegen van levendige kleuren, bladgoud en de verbeeldingskracht van de kunstenaar konden zij zich tonen als de ideale versie van zichzelf in een gedroomd landschap.<BR> <BR> Het Archive of Modern Conflict in Londen heeft een collectie van vier miljoen foto's die niet onder één noemer zijn te vangen. Het archief begon 20 jaar geleden met een verzameling oorlogsfoto's en staat bekend om zijn bijzondere uitgaven van fotoboeken. De foto's op deze pagina's dateren van rond 1940."

Studio portrait of a family

Op deze foto is een familieportret te zien; een koopliedenfamilie. Het betreft een handmatig met verf ingekleurde zwart-wit foto, vervaardigd door fotostudio Champaneria Photo Stores Co in Surat.<BR> <BR> Op zaterdag 29 december 2012 publiceerde de Volkskrant een artikel over dit fenomeen. Tekst en bijgeplaatste foto's (vergelijkbaar met dit exemplaar) waren afkomstig van het Archive of Modern Conflict (AMC) in Londen:<BR> <BR> "Opgekalefaterd met klatergoud.<BR> Indiase miniatuur-schilders maakten in de 20ste eeuw ideale portretten van zwart-witfoto's.<BR> <BR> De ene kunstenaar werkte donkere schaduwen weg, een ander verscherpte de gelaatstrekken. Een derde hield zich bezig met de achtergrond. Soms plaatste hij het onderwerp in een mise-en-scène, waarbij een vergezicht vanuit een venster te zien was. Ook schilderde hij er vazen met bloemen, boeken en zware fluwelen gordijnen bij.<BR> Fotografie en schilderkunst vloeiden vrijwel meteen na de opkomst van de fotografie naadloos in elkaar over. In een cultuur waar levendige kleuren in elk aspect van het alledaagse leven zijn doorgedrongen, was monochromie de voornaamste tekortkoming van fotografie. In het India van de 20ste eeuw werd dit overwonnen door miniatuurschilders.<BR> Meerdere kunstenaars werkten aan een enkele foto. Juwelen, kleding en andere versierselen schilderden zij erbij. Bladgoud geeft een rijke gloed aan oorbellen, ringen en de knopen op kledingstukken. Het straalt welvaart uit.<BR> Veel zwart-wit portretfoto's werden gemaakt met de bedoeling later met de hand te worden beschilderd. Het gezicht, de handen en de voeten bleven veelal onbewerkt. De ogen werden aangezet met zwarte verf, krijt, puimsteen of houtskool om de pupillen en de contouren van de oogleden te omlijnen en donkerder te maken.<BR> De geïdealiseerde beelden vertellen niet alleen iets over de sociale status, religie en persoonlijkheid van de geportretteerde, maar ook over zijn ambities en dromen.<BR> In groepsfoto's richtte de kunstenaar zich vaak op tulbanden. Tulbanden zijn symbolen van eer en aanzien. De verschillende stijlen zijn aanwijzingen over de religie en de regio waar de drager vandaan komt.<BR> De Indiase fotokunstenaars spoorden de geportretteerden aan te 'verrijzen'. Door het toevoegen van levendige kleuren, bladgoud en de verbeeldingskracht van de kunstenaar konden zij zich tonen als de ideale versie van zichzelf in een gedroomd landschap.<BR> <BR> Het Archive of Modern Conflict in Londen heeft een collectie van vier miljoen foto's die niet onder één noemer zijn te vangen. Het archief begon 20 jaar geleden met een verzameling oorlogsfoto's en staat bekend om zijn bijzondere uitgaven van fotoboeken. De foto's op deze pagina's dateren van rond 1940."