Het gastenverblijf van de Fon van Bafut

Bafut is een dorp in het noorden van Kameroen en bestond rond 1960 uit zo'n 26 wijken met rond de 20.000 inwoners. De lokale bestuurder, de Fon van Bafut, heeft tevens zeggenschap over nog zes aangrenzende dorpen waarmee zijn totale gebied 340 vierkante kilometer omvat (Ritzenthaler 1962: 12). Het paleis van de Fon ligt nagenoeg in het centrum van het dorp en bestaat uit 44 gebouwen die door een muur omgeven zijn. De Fon had in 1959 meer dan twintig vrouwen en zo'n 100 kinderen waarvan er nog zo'n vijftig binnen zijn kraal gehuisvest werden. Even buiten de muur staat dit huis dat bestemd is voor de gasten van de Fon. Het gasthuis werd rond 1910 met behulp van de Duitsers gebouwd nadat het oude paleis door hen tot de grond toe was afgebrand in de Bafut Oorlogen. Naast gastenverblijf herbergt het huis tegenwoordig ook een museum. In 1959 lag er in het dorp een groot plein voor de wekelijkse markt, een leprakliniek, zes missiescholen, een ziekenhuis, een Rooms Katholieke kerk en negentien kleinere kerken. In 1959 woonden er veertien europese missionarissen met hun kinderen (1962: 18).

Het gastenverblijf van de Fon van Bafut

Bafut is een dorp in het noorden van Kameroen en bestond rond 1960 uit zo'n 26 wijken met rond de 20.000 inwoners. De lokale bestuurder, de Fon van Bafut, heeft tevens zeggenschap over nog zes aangrenzende dorpen waarmee zijn totale gebied 340 vierkante kilometer omvat (Ritzenthaler 1962: 12). Het paleis van de Fon ligt nagenoeg in het centrum van het dorp en bestaat uit 44 gebouwen die door een muur omgeven zijn. De Fon had in 1959 meer dan twintig vrouwen en zo'n 100 kinderen waarvan er nog zo'n vijftig binnen zijn kraal gehuisvest werden. Even buiten de muur staat dit huis dat bestemd is voor de gasten van de Fon. Het gasthuis werd rond 1910 met behulp van de Duitsers gebouwd nadat het oude paleis door hen tot de grond toe was afgebrand in de Bafut Oorlogen. Naast gastenverblijf herbergt het huis tegenwoordig ook een museum. In 1959 lag er in het dorp een groot plein voor de wekelijkse markt, een leprakliniek, zes missiescholen, een ziekenhuis, een Rooms Katholieke kerk en negentien kleinere kerken. In 1959 woonden er veertien europese missionarissen met hun kinderen (1962: 18).