Koffiehuisschilderij met een voorstelling van een verhaal uit de Shahnameh (het boek der Koningen) dat rond 1010 werd geschreven door de Perzische dichter Ferdowsi (935-1020). De Shahnameh is het nationale epos van Iran. Het beschrijft de deels legendarische, deels historische geschiedenis van Iran. Het begint bij de schepping en eindigt met de laatste koning voordat de Arabieren in 641 Iran binnenvielen. <BR> <BR> De titel van dit schilderij is 'Gisiabanu (dame Gisia) overwint de demon Kohlan, prins Ghokar bewondert haar'. De namen van de personages zijn op het schilderij aangegeven.<BR> <BR> Koffiehuisschilderingen zijn een speciaal type schilderingen op muren of op canvas die ca. 100 jaar geleden voor het eerst publiekelijk werden getoond in koffiehuizen, waar ze naar genoemd zijn. De werken zijn geinspireerd op de verhalen van vertellers, de zogenaamde Naqqals, die met allure gedichten van Ferdowsi en andere beroemde Iraanse dichters voordragen in theehuizen, hosseiniyehs, tekkiyehs en zurkhanehs.<BR> <BR> Aan het einde van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw raakte de traditionele manier van schilderen in Iran gebaseerd op miniatuurschilderingen in verval. Het was de periode van modernisering en industrialisatie waarbij de 'traditionele kunsten en ambachten' langzaam maar zeker terrein verloren en de invloed van het Westen toenam. Met westerse, op waarneming berustende schilderstijl en synthetische pigmenten verloor de schilderkunst haar identiteit en zeggingskracht. <BR> Aan het begin van de twintigste eeuw begon een kleine groep schilders zogenaamde koffiehuisschilderingen te produceren. De koffiehuisschilders hadden geen kunstzinnige opleiding. Zij lieten zich inspireren door oeroude Iraanse legenden en verhalen en ontwikkelden een eigen, aan het innerlijk ontleende beeldtaal. Zo onderscheidden zij zich van de als 'uiterlijke' bestempelde, en op waarneming gebaseerde westerse beeldtaal. Deze zogenaamde 'popular art', verbeeldde religieuze, historische en legendarische onderwerpen uit de Iraanse geschiedenis die grote populariteit genoten onder de bevolking. <BR> Evenals elders en in voorgaande eeuwen, speelt populaire kunst in een tijd van toenemende 'buitenlandse' invlied, een fundamentele rol in de overlevering en het behoud van traditie, geschiedenis en religieuze en nationale waarden.<BR> Met hun werk zetten de koffiehuisschilders een oude traditie voort. Al sinds de Safavidische tijd bestaat het geschilderde werk van zogenaamde 'iconographers'. Hun werk reisde door het land waar het werd gedragen door 'icon holders' die de schilderingen gebruikten als beeldmateriaal bij hun vertellingen. Sinds het begin van de 20ste eeuw werden in opdracht van eigenaren van koffiehuizen schilderijen vervaardigd met de populiare thema's, waarna deze door de vertellers werden gebruikt als illustratie bij hun verhaal. De koffiehuizen werden galerieen van Iraans cultureel erfgoed met religieuze, historische en mythologische scenes. De schilderijen kregen daarnaast een belangrijke plek in religieuze centra, zurkhanehs, h osseiniyehs, tekkiyehs en publieke baden.