Grafsteen, afkomstig uit het dorp Lam Tutui in de regio Peukan Bada, Lhoknga (Aceh, Sumatra). De zandsteen voor de grafstenen was vroeger vooral afkomstig van de eilanden Pulau Breueh en Pulau Batee, ten noordwesten van Aceh. De stenen werden bewerkt in Meuraksa, een onderdistrict van Banda Aceh (Snouck Hurgronje 1893, I: 477).<BR> <BR> Bij ieder graf hoorden twee gelijkvormige stenen te staan, een aan het hoofdeinde en een aan het voeteneinde. De krulversieringen op deze grafstenen werden cabeueng genoemd. Bij vrouwelijke graven waren ze cirkelvormig bewerkt, hetgeen door de bevolking subang (oorsieraad) werd genoemd.<BR> <BR> De stenen voor mannen werden nisam agam genoemd en voor vrouwen nisam inong. De grote steen tussen de twee grafstenen werd de lichaamssteen batee badan, genoemd. Op de stenen was ook vaak de islamitische geloofsbelijdenis aangebracht. (info zettel 674-770).<BR>