<P><STRONG>Geest</STRONG><BR>Het belangrijkste doel van een korwar was de geest van een overleden voorouder te vangen. In de voorstelling van de Papua’s zwierf de geest van een overleden familielid in de buurt rond en kon schadelijk zijn voor de levenden. Het maken van de korwar ging gepaard met ceremonies waarbij veel gegeten en gedronken wordt. Nadat de korwar was gemaakt, meestal door een mon, een belangrijke man in religieuze zaken, moest de geest van de overledene overtuigd worden om plaats te nemen in de korwar. Dit kon enkele dagen duren. Als de mon tijdens een van die ceremonies met het beeld in zijn handen op de grond viel was dat het teken dat de geest in het beeld was neergedaald.</P> <P><STRONG>Eerbiedwaardige objecten <BR></STRONG>Nabestaanden bewaren de korwars zorgvuldig in hun huis. Ze gaan eerbiedig met de beelden om, brengen er offers aan en verbergen ze voor de blik van vreemden. De korwars dienen als medium tussen de levenden en de doden. De levenden beschouwen de overledenen als belangrijke dorpsgenoten en machtige beschermers. Ze vragen de voorouders om hulp bij oorlog en koppensneltochten, vaartochten of grote voedselexpedities, maar ook bij ziekte en andere crisissituaties. Soms gaan de beelden ook mee op reis. Als de voorouder de hulp of bescherming niet of slechts gebrekkig is verleent, kan het gebeuren dat de nabestaanden het beeld verkopen of vernietigen.<BR></P>