Phulakia ludaki

Sjaal/hoofddoek/sluier voor vrouwen.<BR> <BR> De Vaghadia vormen een van de drie subgroepen Rabari in Kutch (Kachchh). In dit karige gebied in het hart van Kutch kan bijna alleen veehouderij bedreven worden (en landbouw met moeite). Daarom dragen alle drie wollen kleding, ook de Kachhi en Rebaria Rabari.<BR> De vrouwen dragen drie soorten sjaals: voor dagelijks gebruik de zwarte chotaur met blauwe rand, de zwarte ludhani met gele bandhani motieven voor feestelijkheden en de phulakia ludaki voor huwelijken en anu (ceremoniële overdacht van een bruid aan het huis van haar echtgenoot) ceremoniën.<BR> Rabari huwelijken (endogaam, buiten het eigen dorp) kennen bruidsprijs (sieraden, kleding, geld) en bruidsschat (keukengerei, kleding, vee, borduurwerk). Het huwelijk verloopt in drie etappes: verloving (vaak als kleuter), huwelijk (ergens in de vroege puberale fase) en anu (deze geschiedt in een tot vier fases, telkens met overdracht van een deel van bruidsprijs en -schat, hetgeen i.v.m. de hoge kosten tot 25 à 30 jaar kan duren). Zie litt. 2, pp. 34, 52, 137-8, 176-8.<BR> <BR> Aan een uiteinde vertoont 5692-17 een kleine massieve kluwen van ineen gedraaide wollen draadjes, waarschijnlijk met amuletfunctie.<BR> <BR> <BR> <BR> <BR> Vervaardiging<BR> Handwerk.<BR> Wollen sjaal met bandhani patroon en versierd met spiegeltjes en borduursel van zijdedraad.<BR> <BR> De wol van de sjaal/hoofddoek/sluier wordt geweven door Marwada Meghwal harijans (= dalits, kastelozen). Het bandhani (= afbinden/plangi/tie-and-dye) wordt gedaan door Khatri ambachtslieden terwijl de (Vaghadia) Rabari zelf de geborduurde decoratie aanbrengen.<BR> <BR> Het type borduurwerk is stylistisch verwant aan, en waarschijnlijk beïnvloed door, de Mochi stijl, een borduurwijze met hoofdzakelijk fijne kettingsteken zoals door de Mochi schoenmakers werd gemaakt (met vorstelijke patronage van de 19de eeuw tot circa 1945), gebaseerd op moslim werk uit Sind (Pakistan) met Mughal elementen. Dit zogenaamde ari-werk werd aangebracht door een naald met een haakje, i.t.t. de wijze van borduren van de Vaghadia die een rechte naald gebruiken.<BR> De prominente combinatie van geel en wit is typisch voor Vag(h)ad (regio in Kutch, oost van de stad Bhuj), niet louter voor de Vaghadia (zie litt.1, p.90-1).<BR>

Phulakia ludaki

Sjaal/hoofddoek/sluier voor vrouwen.<BR> <BR> De Vaghadia vormen een van de drie subgroepen Rabari in Kutch (Kachchh). In dit karige gebied in het hart van Kutch kan bijna alleen veehouderij bedreven worden (en landbouw met moeite). Daarom dragen alle drie wollen kleding, ook de Kachhi en Rebaria Rabari.<BR> De vrouwen dragen drie soorten sjaals: voor dagelijks gebruik de zwarte chotaur met blauwe rand, de zwarte ludhani met gele bandhani motieven voor feestelijkheden en de phulakia ludaki voor huwelijken en anu (ceremoniële overdacht van een bruid aan het huis van haar echtgenoot) ceremoniën.<BR> Rabari huwelijken (endogaam, buiten het eigen dorp) kennen bruidsprijs (sieraden, kleding, geld) en bruidsschat (keukengerei, kleding, vee, borduurwerk). Het huwelijk verloopt in drie etappes: verloving (vaak als kleuter), huwelijk (ergens in de vroege puberale fase) en anu (deze geschiedt in een tot vier fases, telkens met overdracht van een deel van bruidsprijs en -schat, hetgeen i.v.m. de hoge kosten tot 25 à 30 jaar kan duren). Zie litt. 2, pp. 34, 52, 137-8, 176-8.<BR> <BR> Aan een uiteinde vertoont 5692-17 een kleine massieve kluwen van ineen gedraaide wollen draadjes, waarschijnlijk met amuletfunctie.<BR> <BR> <BR> <BR> <BR> Vervaardiging<BR> Handwerk.<BR> Wollen sjaal met bandhani patroon en versierd met spiegeltjes en borduursel van zijdedraad.<BR> <BR> De wol van de sjaal/hoofddoek/sluier wordt geweven door Marwada Meghwal harijans (= dalits, kastelozen). Het bandhani (= afbinden/plangi/tie-and-dye) wordt gedaan door Khatri ambachtslieden terwijl de (Vaghadia) Rabari zelf de geborduurde decoratie aanbrengen.<BR> <BR> Het type borduurwerk is stylistisch verwant aan, en waarschijnlijk beïnvloed door, de Mochi stijl, een borduurwijze met hoofdzakelijk fijne kettingsteken zoals door de Mochi schoenmakers werd gemaakt (met vorstelijke patronage van de 19de eeuw tot circa 1945), gebaseerd op moslim werk uit Sind (Pakistan) met Mughal elementen. Dit zogenaamde ari-werk werd aangebracht door een naald met een haakje, i.t.t. de wijze van borduren van de Vaghadia die een rechte naald gebruiken.<BR> De prominente combinatie van geel en wit is typisch voor Vag(h)ad (regio in Kutch, oost van de stad Bhuj), niet louter voor de Vaghadia (zie litt.1, p.90-1).<BR>