Gele Peranakan (Indo-Chinese) selendang, met een langgerekte ruit in het midden (modang), waarvan de randen naar binnentoe bewerkt zijn met het cemukiran-motief. De modang behoorde vroeger tot de zogenoemde verboden motieven (McCabe Elliot,1984). Er omheen zijn bloemranken afgebeeld met grote bloemen, behorende tot het pohon-motief (bomen), volgens de verzamelaar. Zulke doeken waren mode in het Bandung van 1920. Selendangs zijn typische vrouwenkledingstukken, en worden gebruikt als schouderdoek, maar ook om dingen en kinderen in te dragen. Deze doek was bestemd voor de Chinese markt en de export.